“โรงพยาบาลที่หยากับรินจะไปฝึกงานกันดารมากนะ คนที่ไปอยู่ที่นั่นต้องอยากช่วยชาวบ้านจริงๆ เพราะที่นั่นขาดหมอและพยาบาล นักศึกษาพยาบาลก็ไม่ค่อยไปฝึกงานกันหรอกเพราะมันลำบาก” เขาหาข้อมูลตามที่เธอแจ้งสถานที่ฝึกงาน
“ตัดสินใจใหม่ได้ไหม ฝึกงานในโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยก็ได้ ที่นี่ก็มีคนไข้เยอะ” เขื่อนเอ่ยถามภรรยาอีกครั้ง
“แต่หยาอยากไปฝึกที่อื่นนี่คะ” นั่นปะไรเขาก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วยังจะถาม
“งั้นต้องสัญญาก่อนว่าจะติดต่อกับอาอยู่ตลอด มีอะไรให้โทร. หาเพราะว่าอาเป็นห่วง” นี่เป็นครั้งแรกที่มาหยาต้องออกจากบ้านไปนานหลายเดือน หมายความว่าเขาจะไปหาเธอได้ตอนวันหยุดหรือหากช่วงไหนยุ่งมากๆ ก็คงไม่ได้ไปหา เธอออกจากบ้านไปเรียนเขาก็ยังตามไปดูแลได้
“หยาโตแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง สัญญาว่ามีอะไรจะติดต่ออาหมอไม่หายไปไหนแน่นอนค่ะ เราก็มีไลน์ มีโทรศัพท์สำหรับโทร. หากัน คุยกันได้ตลอดนี่คะ” เธอจุ๊บปากแดงๆ ของเขา
“อากลัว
