(ธีร์)
เวลาต่อมา
พรึบ
"เมลเดินดีๆ"
"ไม่ต้องมาจับ เมลเดินเองได้น่า"
"เป็นไรของเธอเนี่ย"
ผมเอียงใบหน้ามองเมลทันทีหลังโดนน้องปัดมือออกจากแขนเธออีกครั้ง คือผมพยายามจะช่วยพยุงเพราะเธอเดินเซมาก แต่นี่ไม่เอาอะไรเลย...เมานะแต่อีกอาการนี่ไม่น่าจะเป็นเพราะเมา
"เมลเป็นไรบอกพี่ได้ไหมคะ?"
ในเมื่อไม้แข็งไม่ได้ผมก็ต้องเอาไม้อ่อนเข้าสู้ ผมเลิกคิ้วมองเมลในตอนที่เธอเดินออกจากลิฟต์เพื่อเข้าไปในห้อง แต่น้องก็ไม่ยอมพูดอะไรเอาแต่หลบสายตากันจนผมแทบจะหมดความอดทน
"โอเค ถ้าไม่อยากพูดกับพี่นักก็ไม่เป็นไรครับ"
แกร๊ง
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องก่อนจะเหลือบมองเมลที่ตอนนี้กำลังยืนเม้มปากอยู่หน้าห้อง น้องเหลือบมองผมด้วยใบหน้าแดงก่ำ แต่ที่ทำเอาผมตกใจคือตอนนี้เธอกำลังยืนน้ำตาคลอเบ้าอยู่ ผมที่เห็นแบบนั้นจึงต้องรีบเอื้อมมือไปคว้าเอวน้องเข้ามาในห้องพร้อมกับดันหลังน้องใส่ประตูหลังปิดห้องเสร็จ
"เด็กดีของพี่เป็นอะไร ใครท
