24 ธันวาคม
“เจนพ่อฝากเก็บจานโต๊ะสามด้วยนะ”
“ค่ะพ่อ”
หญิงสาวที่กำลังล้างจานเช็ดมือกับผ้ากันเปื้อน เธอเดินไปที่โต๊ะก่อนจะพบว่าลูกค้าลืมกุหลาบสีขาวดอกใหญ่ไว้บนโต๊ะ เจนรีบวิ่งออกจากร้านพลางมองหาเจ้าของดอกกุหลาบนั้นแต่ทว่าไม่เจอใครเลย
“น้าเสา ใช่ของลูกค้าหรือเปล่าคะ”
“น่าจะใช่นะ”
เจนถือดอกกุหลาบไปปักใส่แจกันไว้ ตอนวันเกิดเธอเมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมาก็มีคนลืมดอกกุหลาบช่อใหญ่ไว้แล้วหนนึง พอไม่มีวี่แววว่าเจ้าของจะกลับมารับ เจนจึงเอากลับไปใส่แจกันไว้เพราะไม่อยากปล่อยให้ดอกกุหลาบที่น่าสงสารแห้งเหี่ยวโดยไม่มีคนสนใจ
“ไปลูก กลับบ้านกันเถอะ”
หลังจากช่วยบิดาเก็บร้านและทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามจึงเดินกลับบ้านพร้อมกัน ร้านอาหารไทยของบิดาเธอกำลังไปได้สวย ตั้งแต่มาอยู่ที่อเมริกาเจนได้ลองทำงานหลายอย่าง หลังเลิกงานก็มาช่วยบิดาต่อ เธอยุ่งมาก มากพอจะทำให้ไม่ต้องคิดถึงใครบางคนตลอดยี่สิบสี่ชั่
