บทที่ 4 คนแรกเขาทำไว้ดี
722 คำ
“เจนทางนี้” พลอยสาวสวยไฮโซโบกมือเรียกเจนหญิงสาวผมยาวสยายในชุดนักศึกษา
“สีอะไรบ้างวันนี้” เจนเอ่ยทักเพื่อนสาวตรงหน้า
“สีเทา คือขี้เกียจมากกกกอยากโดดใจจะขาด”
“อะไรอีพลอยเพิ่งเปิดเทอมเองนะ” เอมสาวแว่นหน้าดุทักขึ้นขณะเดินเข้ามาสมทบที่ม้าหินอ่อนโต๊ะประจำ
“แล้วไอ้น่าไปไหนหล่ะ ตอนไปก็ไปด้วยกัน ไงกลับมาคนเดียว” พลอยถามหานาน่าสาวหล่อคนเดียวในกลุ่ม
“แหมจะอะไรซะอีก ก็สาวๆ รุมไงจ้ะ กูก็เป็นอากาศอีกตามเคย เกิดมาขี้เหร่ก็ถูกเมินตลอด เศร้าจังเย็นนี้ไปกินเหล้ากันไหม”
“แหมมมมอีเอมเพิ่งเปิดเทอมเองนะ” พลอยย้อนเพื่อนซี้ เอมกับพลอยจ้องตากันอย่างดุเดือดก่อนที่พลอยจะหันมาหาเจนแล้วเอ่ยขึ้น
“เจน!!!”
“อะไร”
“มึงอย่าหันไปนะ”
“อะไร”
แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เจนหันหลังไปมองแล้วเจอเข้ากับแดนเดือนมหาลัยแฟนเก่าของเธอ ชายหนุ่มที่เพิ่งขอเลิกกับเธอเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม ด้วยเหตุผลที่ว่า “เจนดีเกินไปสำหรับพี่”
“เค้าก็แค่มีคนใหม่ แล้วมาบอกกูดีเกินไป กูมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยเหรอวะทำไมแฟนคนไหนๆ ก็ทิ้งกู” หญิงสาวเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินจูงมือมากับรุ่นน้องปีหนึ่ง
“มึงอย่าไปสนใจผู้ชายตาไม่ถึงพวกนั้นเลย” เอมปลอบใจ
“จริง คนที่แกเพิ่งได้อ่ะ ดีกว่าเยอะ” พลอยอมยิ้มก็มันอดแซวไม่ได้จริงๆ
“อีพลอย มึงเนี่ยนะ”
“ไงมึง บอกกูมา เด็ดป่ะ”
“...........” เจนเริ่มหน้าแดง “มึงจะบ้าเหรอใครเค้าเอาเรื่องแบบนี้มาพูดกัน”
“ก็กูไง กูเอากับใครก็เล่าให้พวกมึงฟังหมด แล้วดีป่ะ”
พลอยไม่หยุดเซ้าซี้จนเจนต้องยักคิ้วแทนคำตอบ เธอไม่ปฏิเสธเลยว่าโคตรคิดถึงคืนนั้นเพราะรู้ดีว่าคงไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว
“โอ้ยยยยย…..กูไม่น่าปล่อยเค้าไปเลย น่าจะเอาไว้เอง” พลอยรู้สึกเสียดายชักดิ้นชักงอเหมือนเด็กไม่ได้ของเล่น
“ปล่อยอะไร เค้ามองอีเจนตั้งแต่มันเดินเข้ามาแล้ว” เอมสกัดดาวรุ่ง พลอยถลึงตาใส่เอมอีกครั้ง
“ก็มันจริง…..” ยังไม่หยุดอีกนะเอม
เจนเองก็ยังไม่ลืม คนอะไรไม่รู้น่ารักเป็นบ้ายิ้มทีนี่โคตรละลาย แถมทำไว้ดีมากเป็นครั้งแรกที่สุดประทับใจ
“แล้วพวกมึงได้ที่ฝึกงานยัง” เจนเปลี่ยนเรื่องก่อนจะโดนเผาไปมากกว่านี้
“ได้แล้ว กูฝึกที่บริษัทของพ่อ”
“แล้วมึงหล่ะเจน”
“...กูยื่นขอฝึกงานที่เดอะคลาวด์”
“อาจริงดิเจน เค้าจะรับเหรอ”
“ไม่รู้อ่ะ ยื่นไปก่อนกูแค่อยากมีประวัติที่นี่ไว้ประดับเรซูเม่”
“แต่มึงบอกเองนะว่าเกรดเทอมนี้สำคัญกับมึงมากเพราะอยากได้ทุน ละที่นี่ก็โหดมากต้องทำโปรเจกต์ร่วมกับพวกเค้าด้วยแล้วก็มีแต่มืออาชีพ”
“นี่มึงไม่เชื่อมือกูเหรอ”
“ไม่ใช่กูไม่เชื่อแต่กูแค่ห่วง จริงๆ มึงยืมเงินกูก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องขอทุนอะไรนั่นหรอก”
“เอาน่าๆ อีเจนมันทำได้อยู่แล้ว มันแมวเก้าชีวิต มึงอย่าห่วงมันเลย” เอมเอ่ยกับพลอย
“แล้วพ่อมึงเป็นไงบ้าง”
“เห็นบอกว่าอาการดีขึ้นนะ” เจนเอ่ยขึ้นเงียบๆ เมื่อเพื่อนถามถึงบิดา
“แล้วปีนี้เค้าจะกลับไทยไหม”
“เห็นบอกว่าจะกลับเดือนพฤษภาน่ะ”
“เจนนน” นาน่าเรียกขณะเดินเข้ามาหาทั้งสาม
“อาจารย์แรมเค้าให้มึงไปพบแน่ะ เรื่องฝึกงาน”
“อะไรนะ!!! อาจารย์เค้าพูดอะไรต่อมั้ย”
“ไม่นิ”
เจนชักกังวลเพราะการไปฝึกงานที่เดอะคลาวด์นั้นมีความหมายต่อเธอมาก บริษัทครีเอทีฟที่กำลังรุ่งพุ่งแรง เรียกได้ว่าเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวสุดๆ ของ PM marketing บริษัทอันดับหนึ่งของประเทศ ณ ตอนนี้
“กูไปแล้วนะ เจอกันพรุ่งนี้” เจนลุกขึ้นแล้วบอกลาเพื่อนๆ
“เออเป็นไงละบอกด้วยนะ”
เจนพยักหน้าให้ก่อนจะเดินไปพบอาจารย์สาว
- ผู้เขียน
