“ ปู่ขอโทษนะ”
อินธรพูดกับหลานอย่างรู้สึกผิด
“ ผมขอเวลาหน่อยนะครับ จะให้ผมยกโทษให้ปู่ตอนนี้ผมคงทำไม่ได้ ”
ลีโอตอบปู่ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น สิ่งที่ปู่ทำกับเขายอมรับว่าโกรธปู่มาก
“ ไม่เป็นไร เอาไว้ให้แกหายโกรธปู่ แล้วเราค่อยมาคุยกัน”
พูดกับหลานเสร็จ อินธรก็เดินออกจากกลุ่มหลานไป
“ กลับกรุงเทพกันนะคะ”
จูนแหงนหน้าขึ้นมองเขา แล้วชวนเขากลับกรุงเทพด้วยกัน
“อื้ม กลับกรุงเทพกัน ”
เขามองดูหน้าสวยของจูน ต่างคนก็ต่างยิ้มให้กันอย่างดีใจ
“ แบบนี้ต้องฉลองใหญ่แล้วนะลีโอ ”
ปกป้องพูดขึ้น
“ แน่นอนพี่ ”
ลีโอตอบอย่างดีใจ
โป้ง!!
“กรี๊ด!!/กรี๊ด!!!”
ผู้คนที่อยู่ในงานกรี๊ดเสียงดังแตกตื่น เมื่ออยู่ๆเสียงปืนก็ดังขึ้น
“ ช่วยด้วยนายถูกยิง/จับตัวมันไว้”
“กรี๊ด!!คุณพ่อ /พ่อ”
เสียงโวยวายห่างจากจุดที่พวกเขายืนไม่ไกล ลีโอรวมทั้งคนอื่นรีบวิ่งไปดู ก็เห็นปู่อินธรนอนจมกองเลือด ข้างกันนั้นคือสุภาแม่ของ
