บทที่ 3 ยัยเด็กไม่มีมารยาท
588 คำ
ขาเรียวรีบวิ่งเข้ามาในห้องนอนเพื่อสำรวจว่าชายหนุ่มได้เอาใครมาแอบซ่อนไหม
“แพรเธอออกมาเลยนะโตป่านนี้แล้วยังไม่มีมารยาทอีก” เสียงเดินเข้ามาต่อว่าที่นางแบบสาวถึงจะโตแล้วแต่ก็ยังทำตัวเป็นเด็กและไม่มีมารยาทเหมือนเดิม
“หึ...ที่ไม่รับสายคุณป้า เพราะมัวเอากับผู้หญิงคนนี้อยู่ใช่ไหม” นิ้วเรียวชี้มาที่ร่างหญิงสาวนางหนึ่งที่นั่งไม่สะทกสะท้านที่เจอผู้หญิงอีกคนหนึ่ง
“มันก็เรื่องของฉันออกไปได้แล้ว”
“ไม่! พี่หลุยส์ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ นิสัยแบบนี้เลิกบ้างเถอะเอากับผู้หญิงคนอื่นไปทั่ว ป้องกันบ้างรึเปล่า ถ้าพี่เป็นอะไรไป คุณป้าจะเจ็บและเสียใจแค่ไหน ปากนะก็ว่าแพรว่ายังไม่โต พี่นั่นแหละโตแต่ตัว แต่สมองกลับคิดไม่ได้” แพรว่าด่าร่ายยาวไม่เว้นช่วงจังหวะหายใจ เพราะเธอรู้ ถ้าเธอพูดไม่จบ ชายหนุ่มจะด่าสวนเธอกลับทันที
“มันก็เรื่องของฉัน ไม่รู้จักยางอายเลยวิ่งเข้าห้องผู้ชาย เธอไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะแพรวา” แพรวากอดอกยิ้มเพราะเธอคิดไม่ผิดเขาต้องด่าสวนเธอกลับมาแน่ และก็เป็นจริงแบบที่เธอคิด
“น้องสาวเหรอคะ คุณหลุยส์” สาวที่นั่งเงียบมานานและมองสองคนที่ทะเลาะกันไปมา จึงได้เอ่ยแทรกขึ้น
“มันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ รีบใส่เสื้อผ้าออกไปได้แล้ว” หลุยส์สั่งเสียงเข้มอย่างอารมณ์เสีย
“แต่น้ำหวานยังไม่เสร็จเลยนะคะคุณหลุยส์”
“จะออกไปดีๆ หรือจะให้ฉันเอาส้นสูงฟาดหน้าเธอ” แพรวาที่หมดความอดทนจึงโพล่งขึ้นมาอย่างเหลืออด
“คุณหลุยส์ น้ำหวานว่าน้องคุณหน้าตาคุ้น ๆ นะคะ”
“นี่เธอจะออกไปดีๆ ได้ยัง และเรื่องวันนี้อย่าเอาไปพูดที่ไหนเป็นอันขาด ถ้าฉันได้ยินเรื่องนี้ที่ไหนรับรองเธอได้รู้แน่นรกมันเป็นยังไง” หลุยส์ขาดโทษและมองหญิงสาวอีกคนที่ทำให้เขาปวดหัวตลอดเวลาที่ได้เจอกัน
“ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ จุ๊บ” หญิงสาวที่ชื่อน้ำหวานตกลงรับอย่างง่ายดายและเข้ามาจุ๊บปากหนึ่งทีและรีบเดินออกไป
แพรวากำหมัดมองอย่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“อาบน้ำซิคะ หรือจะให้แพรอาบให้” นางแบบสาวพูดติดตลกแต่สายตาวาวโรจน์เอาจริงถ้าคนตัวสูงยังไม่ยอมไปอาบน้ำดีๆ
“น่าเบื่อ นับวันเธอทำตัวเหมือนแม่ฉันทุกที” หลุยส์พูดอย่างขยาดและเดินเข้าไปอาบน้ำแต่โดยดี
“เร็ว ๆ นะ ถ้าเกิน 30 นาที แพรจะอาละวาดให้ห้องพี่แหละเลยคอยดู"
“รู้แล้ว” หลุยส์ตะโกนเสียงดังไล่หลังกลับมาอย่างไม่สบอารมณ์
“หึ...” แพรวาหัวเราะและสายตาคมกวาดมองรอบห้องนอน และก็เจอถุงยางที่ใช้แล้วสองชิ้นมัดม้วนวางทิ้งไว้ข้างๆ กัน เธอทำหน้าไม่พอใจแต่ก็หาไม้กวาดและที่ตักขยะมาทำความสะอาดให้แต่โดยดี
“สักวันจะติดโรคเพราะเอาผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า” เธอพ่นลมออกปากอย่างหงุดหงิดและเดินออกไปนั่งรอที่ห้องรับแขก และเปิดดูตารางงานของวันพรุ่งนี้ฆ่าเวลาแทน
- ผู้เขียน
