บทที่ 6 หนุ่มหล่อ
927 คำ
“หันข้างนิดหนึ่งครับ อย่างงั้นครับ สวย สวย โอเค๊”
แพรวาถ่ายแบบและโพสต์ท่าตามที่ช่างภาพต้องการ เธอโพสต์ท่าได้แบบมืออาชีพ อยากได้แบบไหนเธอจัดให้โดยไม่งอแง
“เคเลิกกองได้” เสียงผู้กำกับสั่ง เหล่าลูกน้องจึงเริ่มเก็บข้าวของทันที
“วันนี้น้องแพรวาเก่งมากเลยนะครับ ไม่มีแก้เลย” ช่างภาพเดินเข้ามาพูดคุยและชมนางแบบสาว
“ขอบคุณค่ะ พี่ณัฐ แพรก็ทำเหมือนเดิมที่เคยทำ แพรขอตัวก่อนนะคะ วันนี้ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะ” เธอกล่าวขอบคุณเหล่าสตาฟทุกคนและเดินไปเปลี่ยนชุดเพื่อกลับบ้าน
“เฮ่อ.....เหนื่อยมากเลยพี่ยู่ยี่ แพรขอหลับสักงีบนะ”
“จ้า ถึงแล้วเดี๋ยวพี่เรียกนะ” ยู่ยี่บอกและเหลือบมองที่กระจกรถก็เห็นนางแบบสาวหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย
ยู่ยี่ผู้จัดการสาวไม่แท้ขับรถเข้าคอนโดหรูของนางแบบสาว และรีบปลุกให้เจ้าตัวตื่นเพื่อขึ้นไปนอนบนห้องแทน
“ขอบคุณนะคะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ” แพรวากล่าวลาและโบกมือบ๊ายบาย ผู้จัดการคนสนิท และเดินเข้าลิฟต์ขึ้นบนห้องด้วยอาการอ่อนเพลียจากการทำงานทั้งวัน
บรื้น ๆ ๆ
เสียงเหยียบคันเร่งในสนามแข่งดังกึ่งก้องไปทั่วสนาม สามหนุ่มยืนกอดอกคุยกันข้าง ๆ รถของตนเองด้วยมาดเท่ สาว ๆ ต่างส่งเสียงกรี๊ดด้วยความปลาบปลื้ม
“มึงว่าน้องคนนั้นกรี๊ดให้ใครวะ” หลุยส์ชี้ไปที่สาวสวยหุ่นดีคนหนึ่งที่กำลังส่งเสียงกรี๊ดให้กับพวกเขาแต่ไม่รู้กรี๊ดให้ใคร
“กรี๊ดให้กูไง” ลูคัสเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงมั่นใจ
“ถุย กลับบ้านไปเลี้ยงลูกไปมึงอ่ะ” ไทเปเอ่ยอย่างล้อเลียน
“รอให้มึงมีลูกบ้างนะ กูจะล้อเลียนเช้ายันเย็น” ลูคัสพูดคาดโทษเพื่อนสนิทอย่างทีเล่นทีจริง
“น้อง ๆ กรี๊ดให้ใครอ่ะครับ” หลุยส์เดินเข้ามาถามสาวสวยด้วยความอยากรู้หรืออยากอย่างอื่นไม่รู้
“กรี๊ดให้พี่แหละค่ะ พี่หลุยส์หล่อจังเลย”
“ค่อยมีแรงหน่อย เจอกันหลังแข่งเสร็จนะครับสาว ๆ” หลุยส์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์และยักคิ้วให้ สาวๆ ต่างชอบใจและกรี๊ดกันดังระงม
“เฮ้อ.....ไอ้นี่ไม่เคยแผ่วแหลไปทั่ว” ไทเปกอดอกพูด
“เออ โชว์พาวฉิบหาย” ลูคัสพูดขึ้นมาบ้าง
“มึงอย่ามาทำเป็นพูดดี เมื่อก่อนมึงเป็นหนักกว่ามันอีก” ไทเปเอ่ยขึ้น
“อ่าวไอ้นี่ กูอุตส่าห์อยู่ข้างมึงนะ” ลูคัสแกล้งทำหน้าไม่สบอารมณ์มองหน้าไทเปนิ่ง และทั้งสองก็ระเบิดหัวเราะออกมา
“เอาแล้วครับถึงเวลาแมตช์สำคัญของเราวันนี้เราแล้วนะครับ เป็นใครไม่ได้เลยนอกจากสามหนุ่มสามมุม สุดหล่อประจำสนามแข่งของเรานั้นเอง วันนี้ทั้งสามลงแข่งเช่นเดิมนะครับ นักแข่งคนอื่นเตรียมตัวไว้นะครับ เพราะพวกท่านคงรู้กิตติศัพท์ของหนุ่มหล่อทั้งสามคนดีนะครับ เมื่อพร้อมแล้วเข้าที่ได้เลยครับ” เสียงพิธีกรประจำสนามแข่งเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้น ที่จะได้เห็นการแข่งที่ดุดันอีกครั้ง หลังจากที่ไม่เห็นทั้งสามคนลงแข่งด้วยกันมานาน
บรื้นๆ ๆ
“3 2 1 Let’ go” สิ้นเสียงนักแข่งทุกคนก็ออกตัวด้วยความเร็ว ต่างคนต่างไม่ยอมใครเพื่อหวังเป็นที่หนึ่ง
“เชี่ย แม่งเฉี่ยวรถกู” หลุยส์เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจที่รถหรูของตนเองโดนทีมอื่นเข้ามาชนเพื่อบีบให้เขาออกจากสนาม
พลั่ก โครม!
“มึงโอเคนะ” ลูคัสเอ่ยถามหลังจากที่เขาชนรถคันที่เข้ามาโจมตีหลุยส์ครั้งแรกออกจากสนามแข่งออกไปไกลจนไม่สามารถกลับเข้ามาในการแข่งขันได้อีก
“เอ่อขอบใจ” หลุยส์ตะโกนบอกและรีบขับขึ้นไปข้างหน้าเพื่อเข้าเส้นชัย ที่ไทเปขับเข้าเป็นคันแรก และตามมาด้วยคันของเขาและลูคัส
“เข้าเส้นชัยเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ เจ้าเก่าเจ้าเดิมครับแก๊งสามหนุ่มหล่อของเรานั้นเอง”
เย้ เย้ๆ เสียงกรีดร้องยินดีของเหล่าเสียงเชียร์ที่ต่างเชียร์ทีมพวกเขา เพราะคนเหล่านั้นต่างเดิมพนันให้ข้างของเขาชนะทั้งนั้น
“แม่งอย่างแจ่มเลยว่ะลูคัส HENNESSEY VENOM F5 แนะ สีถูกใจกูชะมัด กูขอนะ” หลุยส์บอกด้วยอาการดีใจที่เห็นรถรุ่นที่เขาชอบ
“ไม่ให้ กูเก็บไว้ให้ลูกกู” ลูคัสเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจอีกฝ่าย
“มึงอย่ามางก กว่าลูกมึงจะโต รถแม่งสนิมขึ้นแดกหมดคันแล้วมั้ง” หลุยส์พูดขึ้นอย่างรู้ทันเพื่อนที่ชอบแกล้งให้ตนหงุดหงิด
“มึงจะเอาก็เอาไป จ่ายภาษีเอาเองนะ”
“ไอ้เหี้ย กูไม่เอาแล้ว” หลุยส์พูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย
“ฮ่า ฮ่า กูล้อเล่น” ลูคัสหัวเราะชอบใจที่เห็นเพื่อนอารมณ์เสียและเดินเข้าไปหาสาวสวยที่ยืนรอข้างสนาม
“กูไปก่อนนะพวก” หลุยส์ตะโกนเสียงดังให้เพื่อนสองคนได้ยิน
“เอ่อ หัดใส่ถุงยางบางนะ น้องรู้ไหมมันเป็นเอดส์” ไทเปตะโกนไล่หลังเสียงดังและพูดแกล้งเพื่อน หลุยส์หันมายิ้มและชูนิ้วกลางให้อย่างเกรียนๆ
“อย่าไปฟังมันน้อง เพื่อนพี่มันตอแหลเก่ง” หลุยส์รีบอธิบายให้สาวข้างกายฟังทันที
“ค่ะ มดแดงรู้ค่ะ เราจะไปไหนกันดีค่ะ”
“ไปที่ที่เขาเล่นสนุกกันไงครับ”
- ผู้เขียน
