บทที่ 5 ฉันไม่ชอบเธอ
725 คำ
“คุณแม่นัดผมมาทานข้าว มีอะไรสำคัญหรือเปล่าครับ” หลังจากทานข้าวเสร็จ หลุยส์จึงเอ่ยถามผู้เป็นแม่ขึ้นมา เพราะถ้าไม่มีอะไรสำคัญคงไม่ให้ยัยเด็กดื้อมารับเขา
“ก็เรื่องหลุยส์กับน้องแพรแหละ เมื่อไรจะหมั้นหมายกัน”
“โธ่ คุณแม่ ยังไม่เลิกคิดอีกเหรอครับ ตอนนั้นผมคิดว่าแม่พูดเล่นเสียอีก” หลุยส์เอ่ยถามเพราะผู้เป็นแม่เคยบอกจะให้เขากับแพรวาหมั้นหมายกัน ตอนนั้นเขายังเด็กอายุแค่ 17 เอง คิดว่าแม่เขาพูดเล่นเสียอีก
“แม่ไม่เคยบอกกับเราว่าพูดเล่นตาหลุยส์” อิงอรทำเสียงดุใส่ลูกชายทันที
“เออ....คุณป้า แพรวาค่อยคุยกันไหมคะ เพราะแพรเองก็ยังติดงาน ยังรักการทำงานอยู่เลยค่ะคุณป้า” แพรวาช่วยพูดขึ้นมาเพราะเธอก็ไม่อยากหมั้นกับคนที่ไม่เคยชอบเธอ ถึงแม้เธอจะชอบเขาก็ตาม
“เห็นไหมคุณแม่ แพรวายังคิดเหมือนผมเลย” หลุยส์เอ่ยขึ้นมายิ้มๆ แต่อิงอรทำหน้าดุใส่
“ใช่สิแม่แก่แล้วซินะ ถึงไม่มีใครเห็นหัว”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะคุณแม่”ฃ
“ใช่ค่ะคุณป้า แพรไม่เคยคิดแบบนั้นเลย” แพรวารีบเดินเข้ามาสวมกอด เพราะเริ่มรู้สึกผิดที่ขัดใจป้าผู้เป็นที่เคารพรัก
“ไม่รู้แหละ ยังไงเราสองคนต้องหมั้นและแต่งงานกัน ถ้าไม่ใช่หนูแพรแม่ไม่รับเป็นสะใภ้ ต้องเป็นหนูแพรเท่านั้น” ว่าเสร็จอิงอรก็รีบลุกขึ้นหนีออกจากวงสนทนาทันที ทิ้งให้หนุ่มสาวจ้องตากันไปมา
“รู้ไหม ว่าทำไมฉันถึงไม่ชอบเธอ” หลุยส์เอ่ยขึ้นเมื่อผู้เป็นแม่เดินขึ้นไปข้างบนแล้ว
“เพราะอะไรละคะ” หญิงสาวเพราะต้องการอยากรู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบเธอ
“เพราะเธอชอบมาประจบแม่ฉัน ท่านถึงจะให้ฉันหมั้นและอยากได้เธอเป็นสะใภ้ไง” หลุยส์พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
“ก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะ พี่คิดว่าแพรชอบพี่เหรอไง มั่นหน้าเกินไปนะคะ อีกอย่างหัดเป็นลูกที่ดีดูแลคุณป้าบ้าง ไม่ใช้เอาแต่กินหอย” แพรวาด่าและรีบวิ่งไปที่รถและขับหนีทันที
“เธอกล้ามากนะแพรวาฉันเองก็เกลียดเธอมากๆ เลย หน้าแทบไม่อยากมอง” หลุยส์รีบก้าวยาวๆ ตามมาและด่าไปวิ่งไปเพื่อจะจับหญิงสาวให้ทัน
“แพรก็เกลียดพี่เหมือนกันแหละ เกลียดมากจะตามมาทำไม แฮก ๆ” แพรวาด่ากลับและวิ่งหนีไม่คิดชีวิตที่คนตัวสูงก้าวยาวๆ ตามเธอมา เมื่อเธอขึ้นรถได้ก็ล็อกประตูและขับออกไปทันทีด้วยความเร็ว
“ยัยตัวดี อย่าให้ฉันเจออีกนะ แม่งจะจับฟาดให้” หลุยส์ยืนด่าและขับรถตามออกไปอย่างไม่สบอารมณ์
ท่าเรือเดสเนส
“หน้ามึงเหมือนอมขี้เลยว่ะหลุยส์” ไทเปเดินเข้ามาแล้วเห็นเพื่อนทำหน้าไม่สบอารมณ์ก็แกล้งหยอกล้อขึ้นมาทันที
“นั้นปากมึงเหรอ” หลุยส์หันมาแยกเขี้ยวใส่ แต่เมื่อเห็นอีกคนเดินตามมาข้างหลักก็ยิ้มเปลี่ยนเป็นคนละคนทันที
“เจ้าแสบมาด้วยเหรอครับ”
“อาหลุย์ ไซลัสไม่ได้ชื่อเจ้าแสบนะ” ไซลัสเด็กน้อยอายุ 1 ขวบ ลูกของ ลูคัสกับมิลิน เถียงกลับมาด้วยอาการงอน
“อาขอโทษครับสุดหล่อ” หลุยส์ขยี้หัวทุยของหลายด้วยความมันเขี้ยทันทีที่รู้มากไปเสียหมด
“ให้อภัยครับ เพาะไซลัสหล่อ” เด็กน้อยยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินว่าตัวเองหล่อ
“ฮ่า ฮ่า” ไทเปและหลุยส์หัวเราะทันทีที่ได้ยินเด็กน้อยไม่บ้ายอตัวเองเลย
“มึงนี่จะเอาลูกชาวบ้านเขาเลี้ยงไปทั่วเนอะ เดี๋ยวไอ้ลูคัสก็แยกเขี้ยวใส่หรอก”
“มันไม่ว่าหรอกเพราะมันโทรตามกูให้มารับไซลัส มันกำอยากสวีทกับมิลิน”
“ไอ้นี่ก็หลงเมียไม่เลิกงานการไม่ทำ” หลุยส์ด่าเพื่อนอีกคนด้วยท่าทางไม่จริงจังนักและหันมาเล่นกับหลานแทน
- ผู้เขียน
