ร่างบางมองสารรูปตัวเองในกระจกและเม้มปากเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
เธอมองรอยช้ำ และรอยแดงๆ ทั่วตัวของเธอ ค่อยๆ ลูบอย่างแผ่วเบา เพราะเธอดูแลรูปร่างและผิวของเธอมาอย่างดี แต่โดนคนที่ปากว่ามือถึงทำร้ายร่างกายและใจของเธอจนย่อยยับ
“แพรไปรักคนอย่างพี่ได้ไงกัน ทีกับคนอื่นทำเป็นอ่อนโยน แต่กับแพรพี่เหมือนสัตว์ร้าย” เธอปาดน้ำตาและเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย จะมานั่งร้องไห้ไปก็เปล่าประโยชน์เพราะเธอเสียสิ่งนั้นไปแล้ว ร้องไห้ตายมันก็เอากลับคืนมาไม่ได้
ขาเรียวชะงักเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำเมื่อชำระล้างกายเสร็จแล้ว ก็เห็นคนใจร้ายที่ตอนแรกทิ้งเธอออกไปแล้ว แต่กลับมานั่งไขว่ห้างมองเธอไม่วางตา
“กลับมาทำไม คนยิ่งไม่อยากเห็นหน้า” เธอบอกเขาและมองเขาเหมือนอากาศธาตุที่ไม่มีตัวตน
“ซื้อยามาให้ กินซะ พรุ่งนี้จะได้ไม่เป็นไข้”
หญิงสาวมองไปในถุงสีขาวและมียาแก้ปวดและลดไข้ และกล่องเล็กๆ อีกกล่องที่เขียนว่ายาคุมฉุกเฉิน
“ฉัน
