“นี่แกไปคลุกคลีอยู่กับไอ้วินอีกแล้วใช่ไหม!” เสียงตวาดดุดันดังสาดใส่หญิงสาวทันทีที่เธอเปิดประตูเข้าบ้าน พ่อของเธอยืนเท้าสะเอว ใบหน้าบึ้งตึงอย่างชัดเจนว่ากำลังไม่พอใจสุดๆ
เรื่องนี้อีกแล้วสินะ…
นิศาถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ พลางเหลือบไปมองแม่ที่ทำหน้าไม่ถูก กลืนไม่เข้าคายไม่ออกมาตลอดตั้งแต่เธอจำความได้ แม่ไม่เคยขัดใจพ่อแม้แต่น้อย เพราะแบบนี้เองที่ทำให้เธอไม่อยากกลับบ้าน หากไม่ใช่เพราะสายโทรศัพท์ที่แม่โทรมาพร้อมเสียงอ้อนวอนให้กลับมา
ถ้าเธอรู้ว่าบรรยากาศจะเป็นแบบนี้ นิศาคงเลือกใจแข็งแล้วขับรถกลับคอนโดไปนานแล้ว
“ก็ศาเป็นเลขาของวินนี่ค่ะ จะให้ไปอยู่กับใครล่ะ?” เธอตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
“นี่แกยังไม่เลิกทำงานกับมันอีกหรือไง? บริษัทฉันก็มีนะ แกไม่คิดจะมาช่วยงานบ้านเราบ้างหรือ? ไอ้วินนั่นเจ้าชู้จะตาย ข่าวเสียๆ หายๆก็ได้ยินกันจนหนาหู ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าแกไปเป็นเลขาให้มัน หรือว่าเป็นเมียเก็บมันกันแน
