ตั้งแต่กานดาย้ายมาพักอยู่ที่บ้านของลูกชาย บางครั้งท่านต้องเข้าออกโรงพยาบาลอยู่เรื่อย ๆ เพื่อความมั่นใจของแพทย์ ส่วนวราวุฒิ… อาสาจะดูแลกานดาเอง แม้กวินจะลังเล กลัวพ่อจะมีปัญหากับภรรยาที่บ้าน แต่เมื่อวราวุฒิบอกว่าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย กวินจึงยอมให้พ่อดูแลต่อ
พอกลับถึงบ้าน กวินหันมาบอกกับกระต่ายน้อยของเขาทันที
“เตรียมเสื้อผ้านะ… เราจะไปทะเลกันสักสองสามวัน”
“ทำไมคะคุณวิน… มีงานหรือเปล่า” เด็กสาวเอียงหน้าถามอย่างสงสัย ดวงตากลมโตช้อนมองเขาอย่างอยากรู้
“เปล่า…” กวินยกยิ้มนิด ๆ “ฉันจะพาเธอไปเที่ยว”
“แล้วคุณแม่ล่ะคะ? ท่านยังอยู่โรงพยาบาลอยู่เลย จะให้ทิ้งท่านไปเที่ยวสนุก… ณิไม่ไปหรอกค่ะ”
น้ำเสียงที่เคยอ่อนโยนกลับกลายเป็นจริงจัง ทำเอากวินนิ่งไปเล็กน้อย นานแค่ไหนแล้วนะ… ที่เขาไม่ได้ยินแม่กระต่ายน้อยพูดเสียงแข็งแบบนี้ เขากลับรู้สึกดีใจ เพราะมันแปลว่าเธอไม่เคยลืมใส่ใจคนอื่น แม้ในวันที่เธอค
