“คงไม่มีวันที่คุณจะอภัยให้พ่อของฉันได้แล้วใช่ไหมคะ โธมัส”
เขายิ้มเช่นกัน แต่เป็นยิ้มขื่นที่สุดในชีวิต “ถ้าคุณต้องสูญเสียคนที่คุณรักและเป็นพยานอยู่ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มองเห็นทุกอย่างแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ คุณคงจะรู้สึกเหมือนตายไปแล้วครึ่งตัว ยูบีอา...สิ่งที่ผมประสบมันเลวร้ายมากเกินกว่าที่ผมจะเผื่อใจไว้ให้สำหรับคำว่า การอภัย... แต่ผมไม่ใช่คนที่จะพิพากษาชีวิตของเขา...การกระทำของเขาต่างหากที่จะพิพากษาตัวเขาเอง”
บทที่ 15 ความลับของยูบีอา
เขาทิ้งน้ำเสียงที่บอกให้รู้ว่ากำลังเจ็บปวดมากกว่าคั่งแค้นก่อนหันหลังให้และเดินจากไป ทิ้งไว้แต่ดาราวดีที่มองตามหลังร่างสูงสง่าด้วยใจรันทดท้อ เธอปาดน้ำตาบนแก้มก่อนจะเดินกลับเข้าไปในงานเลี้ยงด้วยความคิดที่ยังวุ่นวน สับสนทั้งเรื่องของโธมัสและพ่อบุญธรรมของเธอโดยไม่ทันได้สังเกตว่าเบื้องหลังปรากฏร่างระหงในชุดราตรียาวซึ่งก้าวออกมาจากอีกมุมหนึ่งด้วยใบหน้าข
