“ลูกชายตระกูลเอเฟซัสมันทำมาหยิ่งผยองกับฉัน! มันคงไม่รู้ว่ากำลังเล่นกับอะไรอยู่”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าโธมัส บอดี้การ์ดที่เรารับเข้ามาทำงานวันก่อนที่แท้ก็เป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลนักธุรกิจชื่อดัง แล้วนายจะทำยังไงต่อไปครับ...จะให้คนของเราเก็บมันเลยมั้ย จะได้ไม่ต้องเป็นเสี้ยนหนามของนายอีกในอนาคต”
คำพูดที่ดังตามมาซึ่งดาราวดีจำได้ว่าเป็นเสียงของเควิน ลูกน้องคนสนิทของบิดาทำให้หญิงสาวตัวชาและค่อย ๆ ขยับเข้าไปยืนแอบที่ด้านหลังตู้หนังสือทั้งที่ในมือยังกุมกรอบรูปนั้นไว้แนบอก
“อย่าพึ่งผลีผลาม เควิน...ตอนนี้ฉันจะทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้ ฉันรู้สึกว่ามีคนบางกลุ่มกำลังติดตามฉันอยู่ แต่ฟังจากคำพูดของไอ้หนุ่มนั่นมันคงจะยังแค้นฉันที่เคยฆ่าพ่อแม่ของมัน หึ! คืนนั้นเมื่อยี่สิบปีก่อนถ้าฉันรู้ว่ามันอยู่ในรถคันนั้นก็จะเก็บมันให้สิ้นซากไม่ต้องมาเป็นหนามยอกอกฉันอยู่ตอนนี้!”
น้ำเสียงอันฉุนเฉียวในคำพูดนั้นทำให้ดาร
