“ข่าวอะไรเหรอครับที่รัก” ติณณภพรั้งร่างของภรรยาสาวเข้ามากอดไว้ด้วยความรัก
“ข่าวพ่อคุณป่วย” ม่านแพรตอบออกไปด้วยความกังวล เธอไม่กล้าที่จะเล่าให้เขาฟัง เพราะไม่รู้ว่าเขารู้สึกเช่นไรกับเรื่องนี้
“ตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงของติณณภพเอ่ยออกมาอย่างขมขื่น
“สองสามวันแล้วค่ะ แต่แม่เพิ่งได้ข่าวก็เลยโทรมาเล่าให้ฟัง” ม่านแพรเอ่ยออกมาเสียงเบา นางสายไหมได้ยินคนแถวนั้นเล่าว่าเสี่ยชาญป่วยได้สองสามวันแล้ว และอาการก็ไม่ดีขึ้น นางก็เลยโทรมาบอกบุตรสาว
“แล้วข่าวบอกว่าท่านเป็นอะไร” ติณณภพทำท่าทางเหมือนจะไม่สนใจ แต่เขาใจหายเป็นอย่างมาก เพราะกลัวว่าบิดาจะเป็นอะไรไป
“ไม่มีใครรู้เลยค่ะ” ม่านแพรตอบตามจริง
“เธอพร้อมยังที่รัก” อยู่ดีๆ ติณณภพก็เอ่ยถามออกมา เล่นเอาม่านแพรงงเหมือนกันว่าเขาต้องการอะไร
“พร้อมอะไรเหรอคะ” หญิงสาวถามออกไปทันที
“ก็พร้อมที่จะไปหาคุณพ่อ พร้อมกับเจ้าธามของเราไง” ติณณภพเอ่ยจริงจัง
“พร้อมเสมอค
