10 | AVA - แรงผลักดัน
1563 คำ
10
[AVA]
แรงผลักดัน
'ตึก ตึก ตึก'
เสียงคนวิ่งแข่งกันเรียกสติฉันกลับมาในโลกความจริง ฉันกับปุยฝ้ายหันไปมองพร้อมกัน ก็เห็นว่าเอิง นัต ภูมิ และเบส กำลังถือหนังสือวิ่งแข่งกันมาหาเรา
ผู้ชายพวกนี้กลุ่มเดียวกัน ชอบปุยฝ้ายกันหมด ที่รู้เพราะพวกมันเข้าทางฉัน ซื้อขนมป๊อกกี้ให้ฉันกินเอาใจฉันประจำ
"กูจ้างเอวา"
"กูก่อนไอ้สัส!"
"กูก่อน กูจ้างเอวามานานแล้ว"
"จ้างมานานก็ต้องเสียสละสิไอ้เหี้ย"
"ไม่ได้ดิวะ ไอ้สันดานเสีย"
"กูก่อน!"
ฉันนั่งขมวดคิ้วมอง พอพวกนั้นเห็นว่าฉันกับปุยฝ้ายมองอยู่ก็รีบผลักอกกันและวิ่งแข่งกันมาหยุดข้างโต๊ะหอบแฮกๆ ก่อนจะส่งหนังสือมาตรงหน้าฉันพรึบ! จนฉันเอียงหลบทันที
แม่ง อีกนิดเดียวจะโดนหน้าแล้ว
"สรุปเนื้อหาให้หน่อย!" พูดพร้อมกันอีก
"เอ่อ เยอะมาก งานรีบรึเปล่า?"
"ไม่รีบ!" ตอบพร้อมกันอีกรอบ
"ใครก่อน?"
"เรา!"
"โอ๊ยไม่ต้องเอาใจเราจีบปุยฝ้ายขนาดนี้ก็ได้ เรารับงานทุกคนนะแต่อาจจะช้าหน่อย กว่าจะอ่านจบเล่มและเขียนสรุปมันต้องใช้เวลา"
สี่คนนั้นพยักหน้าและแย่งกันวางหนังสือบนโต๊ะทันที ตอนวางก็หันไปข่มกันอีก ฉันกับปุยฝ้ายถึงกับส่ายหัวในความผีบ้า จะแย่งกันอะไรนักหนา
แต่พอพวกนั้นออกไปฉันก็หยิบมือถือมาดูไลน์อีกครั้ง เลื่อนอ่านแชตก่อนหน้าไปจนถึงรูปตัวเอง กด unsend ยกเลิกส่งจบๆรวมถึงรูปปุยฝ้ายด้วย ก่อนจะเก็บมือถือใส่กระเป๋ากระโปรงไว้ เอาความเครียดมาเปิดดูหนังสือเรียนที่กองตรงหน้าแทน
•••xxx•••
ฉันไม่มีข้อแก้ตัวในสิ่งที่ตัวเองทำ มันผิดมาก ผิดตั้งแต่เริ่ม แต่ตอนนี้ในชีวิตฉันเขาคือผู้ชายคนเดียวที่ฉันอยากรักษาไว้ พ่อของฉันฉันยังไม่รักขนาดนี้เลย ใช่มันเห็นแก่ตัว และแน่นอน... ฉันต้องยอมรับผลที่จะตามมา
พอเลิกเรียนแยกย้ายจากปุยฝ้ายฉันก็เดินเซ็งๆไปหน้าเซเว่นและซื้อหมูปิ้งสี่ไม้กับข้าวเหนียวหนึ่งห่อ โดยไม่ลืมขอน้ำหมูปิ้งมาเยอะๆไว้กินกับข้าวเหนียว
'เมี๊ยว'
ฉันก้มมองแมวตัวผอมที่เดินพันขาเป็นเลขแปด เจ้าเก่า เจ้าเดิม เจ้าส้วมแมวส้มที่ฉันสนิทมาขอหมูปิ้งกินอีกแล้ว ฉันเลยนั่งลงที่บันไดรูดหมูปิ้งให้มันหนึ่งไม้ มองแมวจรตัวผอมผิวหนังเป็นเชื้อราประปรายด้วยความรู้สึกน้อยใจไม่ต่าง
"ถ้าแกเป็นแมวพันธุ์ขนสวยฟู คงมีคนแย่งกันเอาแกไปเลี้ยงแล้วเนอะ..."
'เมี๊ยว'
ฉันลูบหัวเจ้าส้วมแล้วรูดหมูปิ้งให้อีกไม้ พอมันกินหมดก็รูดให้อีกจนสุดท้ายตัวเองไม่ได้กิน แต่ฉันไม่ได้ลุกขึ้นรีบร้อนกลับ ตั้งใจจะนั่งตรงนี้สักพักเล่นกับแมวจนกว่าตัวเองจะดีขึ้น
แต่ชีวิตฉันมันแอบตลก เวลาดิ่งจะมีคนยื่นพลังบวกมาให้เสมอ รอบนี้ป้าขายน้ำร้านติดกับร้านหมูปิ้ง
"หนูๆ สวยขึ้นมากเลย ตอนแรกป้าเกือบจำไม่ได้"
ฉันยิ้มตอบบางๆ
"ยังสวยไม่พอค่ะป้า"
"โอ๊ยแค่นี้ก็สวยแล้ว ไปทำอะไรมาใช้กากกาแฟขัดผิวเหรอ ช่วงนี้เขากำลังฮิตกัน"
"เปล่าค่ะ พวกสมุนไพรธรรมดา"
"อ้อ งั้นทำต่อไปนะ โอ้โหผิวขาวขึ้นมาก สวยๆ"
ฉันก้มมองผิวตัวเองแล้วอมยิ้ม
เออ ฉันจะมานั่งนอยด์ทำบ้าอะไร ฉันควรไปสวยขึ้นและเปลี่ยนตัวเองต่อสิ ถึงวันนี้ไม่สวย สักวันอาจจะสวยสำหรับเขาก็ได้
"ขอบคุณนะคะป้า สบายใจแล้ว" ป้าขมวดคิ้ว แต่สุดท้ายก็พยักหน้าหงึกๆ
"จ้าๆ"
ฉันลุกขึ้นปัดกระโปรง ขากลับแวะร้านกาแฟทุกร้านขอซื้อกากกาแฟไปขัดผิว เก็บความน้อยใจเอามาเป็นแรงผลักดัน ไม่ว่ายังไงฉันต้องสวยขึ้นให้ได้
มาถึงบ้านครูแม่เจนฉันเตรียมโคลนและพอกหน้าไว้ ก่อนจะล้างจาน ทำกับข้าวสองสามอย่าง และกวาดถูบ้าน ทำทุกอย่างเพื่อออกกำลังกายไปด้วย
จนครูแม่เจนกลับมา และมองรอบๆบ้าน
"กลับมานานแล้วเหรอเอวา สะอาดเอี่ยมเลยนะ"
"สักพักแล้วค่ะ แม่เจนหิวไหมคะ กินข้าวเลยไหม"
"เอวาไปล้างหน้าและพักก่อนก็ได้ อ่ะนี่ แม่ซื้อน้ำหอมมาฝาก" อยู่บ้านครูแม่เจนจะแทนตัวเองว่าแม่ เป็นแม่ที่ดูแลลูกสาวดีสุดๆ แต่ตอนนี้ฉันมองถุงแบรนด์เนมดิออร์อึ้งๆ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยใช้น้ำหอมเลย ยิ่งแบรนด์แบบนี้ไม่กล้าฝัน
"มัน... มันแพงมากเลยนะคะ"
"ถ้าลูกสาวแม่อยู่ แม่ก็จะซื้อให้ใช้ ไม่ต้องคิดมากนะ เป็นสาวแล้วตัวหอมๆไว้ตกผู้ชาย"
"แม่เจนนนนนน สนับสนุนลูกสาวสุดๆอ่ะ"
"ลืมไป แม่มีลูกเขยแล้ว เอาไว้ฉีดตอนพร้อมเจอเขานะ" รอยยิ้มฉันค่อยๆหุบลง ครูแม่เจนจึงวางถุงน้ำหอมไว้บนโต๊ะแล้วเดินมาจับแขนฉัน
"เป็นอะไร เลิกกันเหรอ?"
"หนูโกหกเขาอีกแล้วค่ะ"
ฉันเล่าทุกอย่างให้ครูแม่เจนฟังหลังจากที่ตัวเองล้างหน้า และกินมื้อค่ำเสร็จแล้ว เราสองคนจะมีเวลาฟรีปรึกษาหารือกันทุกวัน และคุยกันทุกปัญหา เรื่องนี้ครูแม่เจนตบไหล่บอกอย่าคิดมาก เขาอาจจะไม่ชมคนอื่นกับแฟนตัวเองก็ได้
ฉันฟังแล้วสบายใจขึ้น แอบมีหวังเล็กๆในใจ แต่ความมั่นใจในหน้าตัวเองตอนนี้มันเอาคืนมายากจริงๆ คงต้องใช้เวลาสักพัก
จนฉันเข้าห้องนอนและเขาโทรมาเหมือนทุกวัน นี่เป็นครั้งแรกที่เสียงฉันไม่ร่าเริงและเย็นชากับเขา
อารมณ์ผู้หญิงมันซับซ้อนจริงๆ
A_USTINN | LINE CALLING
(ง่วงเหรอ?)
"นิดหน่อย"
(เธอขางอนอะไรแฟนคนนี้รึเปล่า?)
"ไม่ เค้าจะงอนทำไม"
(แต่ unsend รูป?) พอเขาพูดเรื่องรูปใจฉันก็ห่อเหี่ยวขึ้นมาอีกครั้ง
"เค้าแค่เขินน่ะ ตัวเองทำอะไรอยู่เหรอ?"
(ออกมาทำงาน เธอขาอยากนอนด้วยกันไหม? จะได้รีบกลับ) นอนด้วยกันของเราคือทิ้งสายไว้ทั้งคืน เหมือนกับว่าเราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
"ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าตัวเองติดงานอยู่ไม่เป็นไรนะ ทำงานเถอะ"
(เธอขา...)
"ว่า?"
(ขอโทษนะ)
"ขอโทษเค้าทำไม"
(ไม่รู้ว่าทำอะไรผิด แต่เธอขาเปลี่ยนไป คงมีเรื่องอะไร)
"..."
(ไม่พร้อมคุย? งั้นอีกสามสิบนาทีโทรหาใหม่)
"..."
(รักเธอขานะ)
"อื้อ เค้าก็รักตัวเองเหมือนกัน"
ฉันตอบคลอน้ำตา ที่พูดมารัวๆแบบนี้ กลัวฉันงอนขนาดนี้หลงรูปปุยฝ้ายรึเปล่าก็ไม่รู้ ทำไมฉันไม่เกิดมาสวยเหมือนคนอื่นบ้างนะ โลกใจดีกับคนหน้าตาดีตลอดเลย
•••xxx•••
SPECIAL PART
มาเฟียหนุ่มวางมือถือไว้บนโต๊ะแล้วยกขาไขว่ห้าง ก่อนจะคีบบุหรี่จุดสูบพ่นควันโขมงใช้ความคิดกับตัวเอง
เป็นอะไร? เขาทำอะไรผิด?
หลังจากที่ส่งรูปให้สองรูป รูปคนอื่นที่ไม่รู้ส่งมาให้ดูทำไมกับรูปตัวเอง ทำไมหลังจากนั้นเปลี่ยนไป เขาอุตส่าห์ไม่ชมคนอื่นให้เธอฟังแล้วนี่
หนำซ้ำเขายังเคารพความเป็นส่วนตัว ไม่อยากให้เธอกลัวเลยไม่สืบไม่ตาม ทั้งที่สามารถทำได้ทุกอย่าง แต่กลับไปเชื่อทุกอย่างที่เธอบอกแทน
มีแต่รูปที่ส่งให้ดูนี่แหละแอบตงิดใจเล็กน้อย เอมี่แฟนของเขาจน ลำบาก แต่ใส่แอปเปิลวอชและต่างหูแบรนด์เนมคู่หลักหมื่น
เขาอดไม่ได้จึงก้าวข้ามความเป็นส่วนตัวของเธอส่งรูปให้ลูกน้องสืบ ส่วนอีกรูปที่บอกว่าน้องรหัส เขาไม่ได้สนใจเซฟมา สนใจแค่รูปที่บอกว่าเป็นแฟนเขาเท่านั้น
"นายครับ"
"ว่ามา"
"ผมปารูปลงกูเกิลไปเจอไอจีเจ้าของรูป ไลฟ์สไตล์คือลูกคุณหนูมีเงิน เรียนมัธยมอยู่เลยครับ"
เรียวนิ้วที่คีบบุหรี่หยุดชะงัก สรุปได้ในทันที
เธอส่งรูปคนอื่นมาให้เขา...
"นายจะให้ผมสืบต่อไหมครับ สืบเรื่องคุณเอมี่ตรงๆ"
"ไม่ต้อง..."
ตอบจบก็ค่อยๆระบายยิ้มที่มุมปาก จากนั้นคีบบุหรี่สูบต่อโดยไม่คิดอะไรมาก ดูจากที่ไม่ส่งรูปตัวเองมาคงไม่มั่นใจในตัวเองสินะ และถ้าสืบหาเธอรู้เข้า เธอขาของเขาที่ไม่พร้อมจะไม่หนีเตลิดไปก่อนเหรอ?
ลับๆแบบนี้ก็สนุกดีเหมือนกัน ทั้งน่าค้นหา ทั้งชวนตื่นเต้น อยากรู้ว่าคำโกหกจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน เจอกันจะได้จับลงโทษทีเดียว
มาเฟียหนุ่มหัวเราะหึ และหยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะกดลบรูปปลอมๆทิ้งโดยไม่แยแส
- ผู้เขียน
