3 | AVA - เป้าหมายใหม่
1365 คำ
3
[AVA]
เป้าหมายใหม่
หลังจากที่เขียนรายงานเสร็จ ฉันกับปุยฝ้ายก็ปิดไฟเข้านอน เวลาเข้านอนเป็นเวลาที่คนเราชอบใช้ความคิด ทั้งความมืดความเงียบทำให้เราโฟกัสเรื่องในหัวตัวเอง
ใช่ ฉันนึกถึงเว็บไซต์ 'ระบายได้นะ' ก่อนหน้านี้ต้องหาข้อมูลทำรายงานเลยไม่มีเวลาเล่นมัน แต่ฉันรู้สึกชอบมาก มันเหมือนสร้างขึ้นมาให้คนอย่างพวกฉันใช้งานโดยเฉพาะ
เลยตัดสินใจคุยเรื่องนี้กับปุยฝ้ายก่อนที่เพื่อนจะหลับ
"มึง กูเจอเว็บนึง มันแปลกมาก" ฉันเอ่ยกับคนบนเตียงโดยที่ตายังมองเพดานผ่านความมืด
"เว็บอะไร?"
"เว็บระบายได้นะ มันเป็นเว็บระบายปัญหากับคนที่ไม่รู้จัก คนทำขึ้นมาเขาทำแล้วได้อะไรวะ" ปุยฝ้ายถอนหายใจทันที
"เฮ้อ เว็บแบบนี้เยอะแยะ สุดท้ายก็พวกองค์กรทำนั่นแหละ แปลกตรงไหน"
"แต่กูว่า..."
"นอนเถอะมึง พรุ่งนี้ไปโรงเรียน" ปุยฝ้ายตัดบท และจากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงผ้าห่มของเธอดึงขึ้นพรึบคลุมโปง
เออนอนก็นอน ฉันจะไปผูกจิตกับเว็บไซต์นั้นทำไม
•••xxx•••
เมื่อคืนต้องข่มตานอนให้หลับ เพราะต้องลากหัวตัวเองตื่นมาเข้าแถวก่อนแปดโมง
ฉันเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด อยู่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสานติดกับแม่น้ำโขง ชุดยูนิฟอร์มก็ชุดม.ปลายธรรมดานี่แหละเพราะเป็นโรงเรียนรัฐ
ฉันเริ่มเปิดรับเขียนรายงานบ้างแล้ว มีงานให้ทำอยู่บ้างเลยต้องสมัครเน็ตแบบเหมาๆในมือถือไว้ โชคดีที่รายงานของฉันต้องเขียนทุกตัวอักษร แต่พอต้องหาข้อมูลบ่อยๆก็มีสิ่งที่อยากได้เพิ่ม
ฉันอยากได้โน้ตบุ๊กมือสองสักตัว นอกจากจะหาเงินไปเช่าหอ จ่ายค่ากิน ส่วนหนึ่งก็ตั้งใจเก็บไว้ซื้อโน้ตบุ๊กให้ตัวเองใช้ทำงาน
'ฟุบ!'
ก้อนกระดาษกลมๆพุ่งมาลงที่หัวฉัน
"เอวาหลบหน่อยดิ๊ จะนั่งบังของสวยๆงามๆทำไมวะ" ฉันเอนพิงพนักเก้าอี้ไม้ เพื่อให้พวกผู้ชายหลังห้องมองปุยฝ้ายให้ชัดๆ
"พอใจยัง"
"เออ พอใจละ แต่ปุยฝ้ายอยู่กับเธอโคตรหมองเลยว่ะ ฮ่าๆ"
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ฉันโดนประจำ โดนเหยียดเรื่องรูปลักษณ์และเปรียบเทียบกับปุยฝ้ายที่ลดตัวมาคบกับฉัน แต่มันก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไป ฉันเลยหันไปยิ้มให้ที่มุมปากขณะที่ตามองกลับด้วยสายตาเรียบนิ่ง
"จะถือว่าหมาเห่านะ"
"อ้าวเฮ้ย!"
"พอแล้วไอ้นัต มึงไปว่าเอวาก่อนนะ" แต่กลุ่มของพวกมันก็มีคนที่ยังพอไปวัดไปวาและไม่ร้อนอยู่บ้าง นั่นก็คือเอิง
"มึงชอบเอวาเหรอวะไอ้เอิง ปกป้องอยู่ได้ไอ้เหี้ย" ทุกคนในห้องหันไปมองเอิงเป็นตาเดียว คนเป็นเป้าสายตาถึงกับทำหน้าไม่ถูก
"..."
"ไง ชอบใช่ไหม?"
"บ้าใครจะชอบวะ ก็เพื่อนในห้อง"
"เห็นไหม อย่างเอวาใครจะชอบ ไม่สวยแล้วยังปากหมาอีก"
"ไม่มีใครสวยเท่าแม่มึงแล้วไอ้นัต"
"เอวา!"
ฉันลุกขึ้นถกแขนเสื้อนักเรียนเหมือนกัน แต่ปุยฝ้ายลุกขึ้นมาขวางทางไว้ก่อน จนคนที่ชอบเธอเลยถอยร่นไปทันที
"อูย ปุยฝ้าย"
"หยุดสักที ถ้าเอวาไม่ชอบนาย เราก็ไม่มีวันชอบนาย"
พวกผู้ชายหูกระดิกกันทุกคนและมองหน้าฉัน ใช่ค่ะ เป้าหมายเล็งมาที่ฉันและสถานการณ์ก็เปลี่ยนไปราวกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย
"เราขอโทษนะเอวา" เริ่มจากไอ้นัตนี่แหละที่เปลี่ยนสีเป็นกิ่งก่า แต่ฉันไม่ยกโทษให้และไม่เก็บเอามาคิดด้วย เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ถ้าปุยฝ้ายไม่ออกปากแบบนี้มันคงพูดจากวนบาทาฉันไปจนจบม.หก
และนี่ก็คือชีวิตในโรงเรียนของฉัน และความวุ่นวายที่เกือบต่อยกับผู้ชายในวันนี้ก็เป็นสาเหตุที่ฉันไม่อยากสนใจคนรอบข้างสักเท่าไหร่
ระหว่างรอครูขึ้นมาสอน เลยกลับไปนั่งที่ตัวเองหยิบมือถือขึ้นมาเล่นแทน
พิมพ์ www.rabaidaina.co.th จากนั้นล็อกอิน... ชื่อ 'A' ที่ตัวเองสมัครแอ็กเคานต์ไว้
ระบายได้นะ
ฉันเลื่อนดูไปเรื่อยๆ ไม่เห็นข้อความข้างในจึงสังเกตแค่ชื่อแอ็กเคานต์แทน แต่ก็พอรู้ว่าทำไมเว็บถึงปิดเนื้อหาจนกว่าจะกดรับฟัง คงเป็นเพราะอยากให้คนที่รับฟังเป็นคนที่อยากรับฟังปัญหาของคนอื่นจริงๆล่ะมั้ง
เป็นเว็บเรียบๆแต่ดูฉลาดโคตร
แต่แล้วนิ้วฉันก็หยุดเลื่อน มองที่ชื่อแอ็กเคานต์ 'A' ที่ชื่อเหมือนกันกับฉันเด๊ะ ตั้งกระทู้ไว้หนึ่งนาทีที่แล้วเอง จึงลองกดรับฟังดู
หน้าเว็บตัดมาที่หน้าข้อความส่วนตัวทันทีโดยที่หัวแชตมีข้อความปักหมุดไว้
A (ประกาศ) : ไม่มีแพสชันที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ มีครบทุกอย่างจนรู้สึกเบื่อโลก
แบบนี้ก็มีด้วย...
ทำไมแตกต่างกับฉันคนละโลก ฉันไม่มีอะไรเลยแต่จะไม่ตายง่ายๆ จะสู้ให้ถึงที่สุด ฉันเลยลองพิมพ์ทักทายไปเพราะเขาเลือกขอคนรับฟังแค่คนเดียว
╰┈➤ A : สวัสดีค่า เข้ารับฟังแล้วนะ
╰┈➤ A : ทำไมต้อง A เหมือนกัน
╰┈➤ A : อ้อ น่าจะบังเอิญค่ะ ชื่อฉันมันเป็นตัว A พอดี
╰┈➤ A(original) : อืม
เกลียดอ่ะ เปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นออริจินอลเฉยเลย ว่าแต่เราจะโฟกัสเรื่องชื่อแอ็กเคานต์กันทำไม สนใจปัญหาสิ
╰┈➤A : ปัญหาของคุณเป็นปัญหาที่ฉันแอบงงมากเลย ชีวิตที่มีทุกอย่างมันไม่ดีตรงไหน ใครๆก็อยากให้ชีวิตตัวเองเป็นแบบนั้นนะคะ
╰┈➤ A(original) : เพราะไม่เหลือเป้าหมายในชีวิต
╰┈➤ A : งั้นมาแลกกัน ฉันมาเป็นคุณ คุณมาเป็นฉัน ตอนนี้เป้าหมายในชีวิตฉันเยอะมาก เยอะจนท้อเลยแหละ อยากเลเวลตันสักที^___^
╰┈➤A (original) : ??
ดูเหมือนเขาจะคุยไม่เก่ง โอเคฉันคุยเอง
╰┈➤ A : ฉันอยากรวย อยากสวย อยากเก่ง อยากมีความสุข ตอนนี้ไม่มีสักอย่างเลย ฉะนั้นคุณใช้ชีวิตให้มีความสุขกับสิ่งที่มีเถอะ ถือว่าใช้แทนฉันนะ...
เขาอ่านและเงียบหายไป ฉันนึกว่าจะกดปุ่มจบปัญหาไม่สนทนากันต่อ แต่ก็ไม่... อยู่ๆเขาก็พิมพ์กลับมา
╰┈➤A (original) : ความจนมันเป็นยังไง
ฉันอึ้งกับคำถามจนเงยหน้าขึ้นเหม่อห้าวินาที แต่สุดท้ายก็พิมพ์ตอบกลับไป
╰┈➤ A : มันลำบาก ขนาดผ้าอนามัยฉันต้องเก็บเงินซื้อเลย ตอนนี้อยากได้โน้ตบุ๊กมือสองมาทำงานก็ไม่มีเงินซื้อ เงินค่าหอก็หาไม่ได้ ไม่รู้จะมีตังค์เรียนจนจบไหม มันลำบากมาก มาก มาก มาก ฉันอยากเป็นคุณเรามาสลับตัวกันไหม ฮ่าๆ หรือบอกพ่อแม่คุณมาเก็บฉันไปเลี้ยงก็ได้ ฉันอยากสบายบ้าง
╰┈➤ A (original) : พิมพ์ทำไมเยอะแยะ
╰┈➤ A : อธิบายและขยายความต่างหากค่ะ
╰┈➤ A (original) : พูดมาก
╰┈➤ A : ใช่ พูดมาก แล้วคุณเข้าใจรึยังว่าชีวิตตัวเองดีมากๆแล้ว รักชีวิตตัวเองและมีความสุขกับตัวเองเถอะนะ เชื่อฉัน
เขาเงียบไปหลายนาทีจนฉันขมวดคิ้วสงสัยและลุ้นกับหน้าต่างแชตว่ามันจะโดนปิดไปรึเปล่า และสุดท้ายเขาก็พิมพ์ตอบกลับมา
╰┈➤ A (original) : อืม เข้าใจแล้ว
╰┈➤ A : แล้วยังไงต่อ
╰┈➤ A (original) : ฉันมีเป้าหมาย
ดีจัง พิมพ์ไปนิดเดียวเอง ฉันดีใจที่ตัวเองทำให้คนคนหนึ่งตกผลึกคิดได้จนเผลอยิ้มออกมา
╰┈➤ A : เป้าหมายอะไรบอกฉันได้ไหม อยากเผือก^__^
╰┈➤ A (original) : มีความรัก
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้หัวใจฉันเริ่มเต้นแรง ฉันกำลังจะโดนจีบ เป็นเป้าหมายให้ชีวิตที่ไร้สีสันของเขา ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร มาจากไหน และหน้าตาเป็นยังไง
แต่ความสัมพันธ์ของเรา กลับค่อยๆพัฒนา...
- ผู้เขียน
