หลังจากที่ลูก้าและโยเซฟถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดเพื่อผ่าตัดฉุกเฉินเอากระสุนออก เมลินก็นั่งรออยู่ด้านหน้าห้องไม่พูดไม่จาด้วยความเครียดจัด ครู่ใหญ่บรูโน่ที่ได้รับแจ้งข่าวร้ายก็ตามมาสมทบ
"ลุคกับโยเซฟเป็นยังไงบ้าง" ชายสูงวัยถามเสียงสั่น
"กำลังผ่าตัดอยู่ค่ะ" หญิงสาวตอบน้ำเสียงสั่นไม่แพ้คนถาม ดวงตากลมที่คลอรื้นด้วยน้ำตามองไปที่ประตูพร้อมกับหายใจเข้าอย่างแรงเหมือนคนกำลังสะกดความอ่อนแอ
"ทั้งสองคนจะต้องปลอดภัย เชื่อสิว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไร" บรูโน่พูดพึมพำแต่ฟังคล้ายจะเป็นการปลอบใจตัวเองเสียมากกว่า พร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือบางของหญิงสาวไว้
"ค่ะ พวกเขาจะต้องผ่านมันไปได้" แม้จะพยายามทำตัวเข้มแข็งเพียงใด ทว่าสุดท้ายก็สะกดกลั้นความอ่อนแอข้างในไว้ไม่ได้ ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอาบสองแก้ม
มาร์เซียที่คอยยืนคุ้มกันอยู่ไม่ห่างสงสารหญิงสาวจับใจ ใบหน้าของเธอหน้าซีดขาวคล้ายกับคนไม่มีเลือด แววตาดูทดท้อสิ้นไร้ความ
