ที่แท้เขาไม่ได้นัดกับผู้หญิงคนนั้น...
ความจริงข้อนี้ทำให้อัยยาคลายความขุ่นใจ แต่ยังไม่ใช่ทั้งหมด
“จะบอกว่าคุณไม่ได้รู้เห็นเป็นใจด้วยงั้นเหรอ”
“ผมยังไม่ลืมนัดของเรา แล้วผมจะนัดซ้อนกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง ขืนภรรยาผมรู้ มีหวังเอาผมตายแน่”
เขาพูดถูก ถ้าเธอรู้ว่าเขากล้านอกใจเธอละก็...
เธอเอาเขาตายแน่!
เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ... ทำไมเธอถึงทำเหมือนกำลัง ‘หึง’ เขาอยู่เลยล่ะ?
“แต่เธอเป็นว่าที่ภรรยาที่ผู้ใหญ่ฝ่ายคุณหามาให้ไม่ใช่เหรอ คุณไม่ชอบเธอรึไง”
“ก็แค่ว่าที่ จะสู้ภรรยาตัวจริงอย่างคุณได้ยังไง”
เธอพลิกตัวหันหน้ามองเขาด้วยความสงสัย อยากรู้ว่าที่เขาพูดมีความจริงใจอยู่แค่ไหน เธอมองอย่างไรก็ต้องยอมรับว่าผู้หญิงที่ทางบ้านเขาหาให้เหมาะสมคู่ควรกับเขาอย่างไร้ที่ติ หากเปรียบเป็นดอกไม้... ไอรดาคงเหมือนดอกบัวที่สะอาดบริสุทธิ์และเลอค่า
ส่วนเธอเป็นแค่ผู้หญิงอกหักที่เพิ่งโดนแฟนสวมเขามาหยกๆ ดูแล้วช่างต่ำต้อ
