อัยยานั่งบื้อใบ้ไม่ขยับเหมือนคนโง่ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร แต่ตัวคนพูดไม่อยู่แล้ว เหลือเพียงไออุ่นจากเขาทิ้งไว้บนริมฝีปากเธอ และลมหายใจผะผ่าวที่เขย่าหัวใจของเธอให้สั่นไหว
ทีปต์บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาคนเดียว!
คำพูดเผด็จการและเอาแต่ใจของเขาทำให้หน้าเธอร้อนเห่อ ทำอย่างไรก็ไม่จางหาย ใจเต้นตึกตักมาถึงตอนนี้ ไม่เพียงไม่โกรธ แต่ยังปลาบปลื้มดีใจอีกด้วย
นี่เธอกำลังหวั่นไหว? เริ่มชอบเขาแล้วงั้นเหรอ?
อัยยาถามตัวเอง แล้วก็ตอบทันควัน
เขาเท่และน่าหลงใหลขนาดนั้น จะให้ไม่ชอบได้อย่างไร?
มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่ปลื้ม หากได้ยินผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยด้วยความมุ่งมั่นให้ความมั่นใจกันอย่างนี้ ใครได้ฟังก็ต้องตัวลอย รู้สึกเหมือนถูกครอบครองเป็นเจ้าของและได้รับปกป้อง แถมยังเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟกต์แบบทีปต์ด้วยแล้ว ชาตินี้ต่อให้เธองมหาทั้งมหาสมุทรยังไม่รู้จะได้เจอเขาเลยรึเปล่า
การเป็นคนที่ถูก ‘รัก’ เป็นความใ
