แต่อัยยายังคงยิ้มอ่อนๆ บีบมือทีปต์ที่กุมมือเธอวางบนตักใต้โต๊ะอาหาร ไม่ให้เขาออกหน้า แค่นี้คนกลางอย่างเขาก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเต็มกลืนแล้ว ถ้าเธอคิดจะเป็นภรรยาเขาก็ต้องฝ่าด่านแม่สามีไปให้ได้
“ถึงอย่างนั้น แต่คุณดวงกมลก็น่าจะเชื่อในสายตาของลูกชายใช่ไหมคะ”
คำพูดของเธอไม่ใช่การบังคับท่าน แต่ชื่นชมในความสามารถของลูกชายท่าน ดวงกมลได้ยินแล้วก็พยักหน้ารับอย่างจริงใจ
“ใช่ แต่ก็อาจจะมียกเว้นบางเรื่อง”
อัยยายิ้มให้ท่านอย่างเห็นด้วย
“หนูเข้าใจค่ะ สำหรับคนเป็นพ่อเป็นแม่... ย่อมอยากให้ลูกได้ในสิ่งที่ดีที่สุด”
ภายใต้รอยยิ้มบางๆ ของดวงกมลมีความประหลาดใจอยู่ไม่น้อย ไม่น่าเชื่อว่าเด็กคนนี้จะรู้ความมากกว่าที่คิด นางคาดว่าอัยยาจะชักสีหน้า กระทืบเท้าเร่าๆ แสดงความไม่พอใจออกมา หรือไม่ก็ดื้อดึงพยายามเรียกร้องสิทธิ์ขอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของอิศราวุฒิให้ได้เสียอีก
ทว่านางก็ยังแคลงใจอยู่ดี อัยยาคิดอย่างที่พู
