สิบนาทีผ่านไป...
คนใช้ชายหญิงในบ้านสรณ์สิริทุกคนก็ถูกต้อนมานั่งคุกเข่าอยู่ต่อหน้าอัยยา แต่ละคนมีสีหน้าตื่นกลัวทำอะไรไม่ถูก แต่มีเพียงคนเดียวที่ออกอาการลนลานมากกว่าคนอื่นๆ อย่างเห็นได้ชัด เธอชี้นิ้วไปที่หล่อนโดยไม่ลังเล
“คนนี้แหละค่ะ”
“ใช่ๆ นังคนนี้แหละครับที่พาผมไปห้องนอนของคุณอัยยา” พลเดชรีบพูดเสริม หวังใช้ความดีลบล้างความผิด
“พะ...พวกคุณพูดอะไรกันคะ หนูไม่รู้เรื่อง” สาวใช้นั่งหน้าซีด ลนลานส่ายหัวดิก
นทีสั่งให้คนค้นตัวหล่อนโดยไม่ต้องรอให้เจ้านายหนุ่มเอ่ยปาก
“พวกคุณจะทำอะไรหนู อย่าเข้ามานะ!”
สาวใช้ถอยกรู พยายามปัดป้องเมื่อถูกชายฉกรรจ์ฉุดกระชากลากถูและค้นทั่วร่างกาย ปากก็ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือว่า
“คุณท่านช่วยหนูด้วยค่ะ คุณผู้ชายช่วยหนูด้วย หนูกลัว...ฮือๆๆ”
คนบ้านสรณ์สิริต่างก็นั่งกระสับกระส่ายไปตามๆ กัน ในใจนึกด่านังคนใช้ที่ทำงานไม่ได้เรื่องจนถูกจับได้ อยากจะปรี่เข้าไปฆ่ามันให
