รั่วอินเมื่อเห็นรุ่ยเผิงเดินเข้ามานางก็ขมวดคิ้วอย่างมึนงง เพราะเขาเพิ่งออกไปได้ไม่นาน เมื่อแม่สามีลุกกลับเรือนนางจึงได้สติรีบเข้าไปช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ท่านจะอาบน้ำก่อนหรือไม่เจ้าคะ” รั่วอินนางถูกสอนเรื่องปรนนิบัติมาแล้วครั้งนี้นางจึงทำได้อย่างง่ายดาย รุ่ยเผิงก้มมองนางอย่างชื่นชม เขานึกถึงเมื่อชาติที่แล้ว เรื่องเช่นนี้ล้วนเป็นเขาที่สั่งสอนนาง
“เจ้าอาบกับข้าได้หรือไม่” รั่วอินตัวแข็งค้างเมื่อได้ยินคำพูดของเขา
“ข้าอาบไปแล้วเจ้าค่ะ” นางเอ่ยเสียงเบาอย่างเขินอาย
“อินอิน อาบอีกรอบเถิด” แววตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนา เขาไม่รอให้รั่วอินนางตอบรับ
รุ่ยเผิงอุ้มนางเข้าไปในห้องอาบน้ำ ทั้งยังปลดเสื้อผ้าของนางออกอย่างคล่องแคล่วแล้วพานางลงไปแช่ในอ่างน้ำทันที
รั่วอินนางเขินอายจนเนื้อตัวแดงก่ำ ขดตัวนิ่งอยู่ในอ่างน้ำ รุ่ยเผิงดึงตัวรั่วอินเข้ามาพิงตัวเขา พร้อมทั้งลูบไล้เนื้อตัวของนางราวกับกำลังตั้ง
