เรื่องของโจวเหล่ยหลงอีกไม่เกินเดือนเขาคงได้รับการปล่อยตัวเป็นแน่ เพราะในยามนี้คนของกรมโยธาเข้าออกศาลต้าฉีอย่างครึกครื้น เพื่อสอบถามเรื่องงานจากเขา
โจวเหล่ยหลง เป็นขุนนางมาหลายปีเล่ห์กลของเขาก็ย่อมต้องมี เขาจะอ้างทุกครั้งเรื่องที่ตนเจ็บป่วยจนไม่อาจให้คำแนะนำพวกเขาได้ หรือไม่ก็บอกว่าเขาเป็นนักโทษ เรื่องในราชสำนักไม่อาจข้องเกี่ยวได้
เพราะมีเรื่องเขื่อนทางตอนใต้ที่กำลังสร้าง แต่คนในกรมโยธาไม่อาจจะจัดการได้ดีอย่างที่โจวเหล่ยหลงทำ ฮ่องเต้ก็ร้อนใจเพราะคำอ้างของโจวเหล่ยหลง จนเขาเร่งให้ศาลต้าฉี ปิดคดีความเสียโดยเร็ว
วันต่อมารุ่ยเผิงกลับมาที่จวนตะวันตกด้วยอารมณ์ไม่สู้ดีนัก รั่วอินเมื่อเห็นรถม้าของเขาเข้ามาในจวนนางก็วิ่งออกไปรับอย่างทุกที แต่วันนี้แววตาของเขาเย็นชาเช่นที่นางเคยพบในครั้งแรก
รุ่ยเผิงเห็นฝีเท้าของรั่วอินหยุดชะงักไปก็ผายมือออกเพื่อให้นางเดินเข้ามาหา “มานี่” เขาเอ่ยเรียกนาง เมื่อนางเด
