“นิว... ขนกระเป๋าจะไปไหนลูก”
นันทิดาถามลูกสาวด้วยความตกใจ เมื่อเห็นลูกสาวลากกระเป๋าเดินทางออกมายังห้องโถง
นิวารินฝืนยิ้ม แต่ดวงตาที่บวมเป่งยังคงแดงช้ำเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
“นิวขอไปอยู่ที่อื่นสักพักนะคะแม่”
“นิว... ลูกจะไปอยู่ไหน แล้วจะไปทำไม” คนเป็นแม่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“นิว... ต้องไปจ้ะแม่ อยากไปพักใจสักพัก เผื่อสภาพจิตใจของนิวจะดีขึ้นบ้าง... แม่อย่าห้ามนิวเลยนะคะ” หล่อนวิงวอนมารดาทั้งน้ำตา
คนเป็นแม่เองก็น้ำตาไหลรินด้วยความไม่สบายใจเช่นกัน
“แม่ไม่ห้ามนิวหรอก นิวโตแล้ว... แต่แม่เป็นห่วงนิวนะลูก ผู้หญิงตัวคนเดียวไปไหนมาไหนมันอันตรายนะลูก”
“นิวสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดค่ะแมม่”
เมื่อเห็นว่าไม่สามารถห้ามปรามลูกสาวได้แล้ว นันทิดาจึงเลือกที่จะถามสถานที่ที่ลูกสาวกำลังจะเดินทางไป
“แล
