นันทิดารีบกดรับสายโทรศัพท์ เมื่อเบอร์ที่โทรเข้ามาคือเบอร์ของลูกสาว
“นิว... เป็นยังไงบ้างลูก”
“นิวสบายดีจ้ะแม่ ตอนนี้นิวยังอยู่บนรถอยู่เลยจ้ะ
“อ้าว นี่ก็ห้าหกชั่วโมงแล้ว ยังไม่ถึงบ้านเพื่อนอีกเหรอนิว”
“คือ...”
นิวารินอึกอักเล็กน้อย ก่อนจะตอบมารดาออกมา
“นิว... เปลี่ยนใจแล้วจ้ะแม่ นิวจะไปบนดอยที่พี่หมอเคยไปออกค่ายอาสา”
“นิว... ทำไมจะไปที่ทุรกันดารแบบนั้นล่ะลูก แม่เป็นห่วงลูกนะรู้ไหม...”
“แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนิวนะจ๊ะ นิวเคยขึ้นไปบนดอยลูกนั้นมาแล้ว และนิวก็ชอบบรรยากาศที่นั่นด้วย นิวอยากไปพักใจที่นั่นจ้ะแม่”
เมื่อลูกสาวยืนกรานหนักแน่น หล่อนจึงไม่สามารถขัดขวางอะไรได้อีก
“แล้วลูกจะไปอยู่ยังไงคนเดียว”
“ตอนนิวขึ้นไปหาพี่หมอที่ค่ายอาสา นิวรู้จักกับครอบครัวชาวบ้านหนึ่งจ้ะ นิวจะไปขออาศัยอยู่กับพวกเข
