“แต่นิว... ยังอยากทำงาน...”
วชิรวิชญ์ถอนใจออกมาเบาๆ ยกมือขึ้นไล้แก้มนวล
“ก็ได้ครับ แต่พี่จะเป็นคนหางานให้นิวเอง”
“นิวเกรงใจ...”
“ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอกครับ เพราะพี่ทวงค่าตอบแทนจากนิวทุกคืนอยู่แล้ว...”
รอยยิ้มหื่นๆ ผุดพรายขึ้นบนใบหน้าหล่อลากดินของวชิรวิชญ์
“พี่หมอน่ะ” หล่อนพ้อเสียงเบาด้วยความขัดเขิน
“เดี๋ยวพี่จะฝากงานกับเพื่อนของพี่ให้”
“งานอะไรเหรอคะพี่หมอ”
“ญาติเพื่อนพี่เป็นเจ้าของโรงเรียนน่ะครับ เห็นว่ากำลังเปิดรับครูอนุบาลเพิ่มอยู่”
“จริงเหรอคะพี่หมอ...” หญิงสาวกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ
“จริงครับ”
“เย้ นิวดีใจจังเลย จะได้สอนเด็กๆ อีกครั้งแล้ว”
รอยยิ้มหวานๆ เกลื่อนใบหน้านวลของนิวาริน วชิรวิชญ์เห็นแล้วก็มีความสุขไม่ต่างจากหญิงสาวเลย
“พี่ดีใจนะที่เห็นนิวยิ้
