คฤหาสน์วรโชติเมธี
คชินทร์นั่งซึมอยู่บริเวณโซฟาห้องรับแขก ในขณะที่จันทร์นภากลับมาจากออกไปข้างนอก เธอเห็นอาการของคชินทร์แล้ว เธอจึงรีบเข้ามาทักเขาด้วยความเป็นห่วง
“เป็นไงล่ะพ่อเสือเจ้าคิดเจ้าแค้น โดนเขาไล่กลับมาจนต้องมานั่งหงอย” จันทร์นภาเอ่ยด้วยความรู้สึกสงสารปนขบขัน คชินทร์ทำตัวเองแท้ๆ ถ้าฟังคำเตือนของเธอตั้งแต่แรก เรื่องคงไม่บานปลายขนาดนี้
“ภาก็อย่ามาซ้ำเติมกันสิ แค่นี้ชินก็คิดไม่ออกแล้วว่าจะทำยังไง” คชินทร์บ่นด้วยความทุกข์ใจ เขาไม่คิดว่ากานพลูจะใจแข็งเช่นนี้ คชินทร์จึงได้แต่จมปลักอยู่กับความคิดของตนเอง
“เอางี้มั้ยให้ภาลองไปคุยกับคุณหวานให้ เผื่อว่าเขาจะยอมใจอ่อน” จันทร์นภาเสนอตัวช่วยชายหนุ่ม เพราะถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเขาและเธอจะจบลงแล้ว แต่ความเป็นเพื่อนของทั้งสองคนนั้นยังคงอยู่
“แล้วแต่ภาเลยครับ ตอนนี้ชินคิดไม่ออกจริงๆ” คชินทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเนือยไร้ความรู้สึกอย่างยิ่ง
“ถ้างั้
