ซ่อนรักเพลิงแค้น

คุณผู้หญิงของบ้าน

คฤหาสน์วรโชติเมธี

รถยนต์หรูโรสลอยส์เคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์หรู พร้อมกับมีบรรดาแม่บ้านและคนงานทั้งหมดในบ้านมาต้อนรับคุณผู้หญิงคนใหม่ของบ้านด้วยความนอบน้อม เมื่อคชินทร์จูงมือกานพลูลงจากรถแล้วก็พาเธอเดินมาหยุดยืนที่หน้าบรรดาเหล่าคนงานทั้งหมดของคฤหาสน์แห่งนี้

“ทุกคนนี่คือคุณกานพลูหรือคุณหวาน เธอจะมาเป็นคุณผู้หญิงคนใหม่ของที่นี่ ขอให้ทุกคนเคารพและให้เกียรติเธอเหมือนเช่นฉัน” คชินทร์สั่งการเสียงเข้ม

“ครับ/ค่ะ” คนงานทุกคนในบ้านขานรับด้วยความนอบน้อม

“ป้าพรฉันฝากป้าให้ดูแลคุณผู้หญิง ถ้าหากเธออยากได้อะไรก็จัดหาให้เธอ” คชินทร์กล่าวกับศิริพรแม่บ้านเก่าแก่ของที่นี่

“หวานขอฝากเนื้อฝากตัวกับทุกคนด้วยนะคะ” กานพลูโค้งศีรษะลงอย่างนอบน้อม ทำให้พนักงานทุกคนที่อยู่ในบ้านรีบโค้งศีรษะอย่างตกใจเช่นกัน

“อย่าทำแบบนี้เลยค่ะคุณหวาน พวกเราเป็นแค่คนรับใช้” นางศิริพรกล่าวด้วยความตกใจเช่นคนอื่นๆ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า เราทุกคนก็เป็นคนเหมือนกัน หวานไม่อยากแบ่งแยก ปฏิบัติตัวกับหวานตามปกตินะคะ” กานพลูกล่าวกับนางศิริพรด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน

“ค่ะคุณผู้หญิง” นางศิริพรกล่าวด้วยความพึงพอใจในตัวกานพลู เพราะเธอช่างอ่อนน้อมถ่อมตนเหลือเกิน

“ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานได้แล้วนะ” คชินทร์กล่าวทำให้ทุกคนแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน เหลือเพียงนางศิริพรที่เดินไปหยิบกระเป๋าของกานพลู จากนายพงษ์คนขับรถที่ยืนถือรออยู่ตั้งแต่ต้นแล้ว แล้วนำขึ้นไปเก็บที่ห้องของคชินทร์และกานพลู

คชินทร์ยืนโอบเอวของกานพลู ขณะที่กานพลูก็พยายามแกะมือของเขาออก เพราะคนงานภายในบ้านยังเดินไปมาอย่างขวักไขว่ แต่คชินทร์ก็แกล้งกานพลู โดยการไม่ยอมปล่อยหญิงสาว กานพลูได้ส่งสายตาดุให้กับชายหนุ่ม แต่คนอย่างคชินทร์ก็ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใด

“ไปกันครับที่รักเราขึ้นห้องเขาเราดีกว่าผัวอยากทำรักเต็มทนแล้ว” คชินทร์กระซิบที่ข้างหูกานพลูเสียงเบา ทำให้ใบหน้าของกานพลูร้อนด้วยความเขินอาย

“จะบ้าเหรอนี่มันกลางวันแสกๆ นะ คุณนี่มันโรคจิตจริงๆ” กานพลูหยิกเข้าที่ต้นแขนหนาด้วยความหมั่นไส้

“เจ็บนะเมียจ๋า ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” คชินทร์ยังทำหน้าทะเล้นและล้อเลียนกานพลู หญิงสาวเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับผู้ชายตรงหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าคชินทร์จะเป็นคนที่ทรงเสน่ห์เช่นนี้

“คุณนี่มันจริงๆ เลยนะ” กานพลูกล่าวพร้อมกับรีบแกะมือของชายหนุ่มออก พร้อมกับเดินหนีเขาไปทั้งที่ตัวเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะหนีเขาไปที่ไหน

“รอก่อนสิจ๊ะเมียจ๋า เดินยังกับรู้ว่าห้องอยู่ที่ไหน” คชินทร์ยิ้มร้ายแล้วเดินตามกานพลูออกไป ดูท่าแล้วว่าเหยื่อสาวแสนสวยของเขา จะต้องติดกับดักของเขาอย่างง่ายดาย เขาคงไม่ต้องใช้เวลานานมาก ความเจ็บปวดทั้งหมดของมารดาของเขา กานพลูเท่านั้นที่ต้องรับกรรมครั้งนี้

คชินทร์เดินตามเพียงไม่กี่ก้าวก็ตามกานพลูทัน ก่อนที่มือหนาจะคว้ามือบางของหญิงสาว แล้วส่งรอยยิ้มที่ทำให้กานพลูหวั่นไหวเป็นอย่างมาก

“ขึ้นไปดูห้องเราดีกว่า” คชินทร์กล่าวพร้อมกับจุมพิตที่แก้มนวลสวย

“ไม่ดีกว่าค่ะ พาฉันเดินดูบ้านให้ทั่วก่อนได้มั้ยคะ” กานพลูพยายามหลีกเลี่ยงการอยู่ลำพังสองต่อสอง เพราะเธอคาดว่าหากขึ้นไปที่ห้องนอนกับเขา จุดจบคงไม่พ้นที่เตียงอย่างแน่นอน

“กลัวเหรอจ๊ะเมียจ๋า รู้ใจผัวจริงๆ เลย ตอนนี้ผัวหิวเมียจะแย่แล้ว” คชินทร์ยังไงแทะเล็มกานพลูไม่เปลี่ยน แถมยังรู้ทันเธอไปหมดทุกเรื่องอีก

“เปล่าซะหน่อย ฉันแค่อยากเดินดูรอบๆ บ้านก่อนค่ะ” กานพลูแก้ตัวอุตลุด

“อย่าแทนตัวเองว่าฉัน แทนตัวเองว่าหวานน่ารักกว่าเป็นไหนๆ” คชินทร์หันมาส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับหญิงสาว