ไอวี่รู้สึกว่าริมฝีปากเริ่มหนักอึ้ง ผิดหวัง เสียใจกับคำพูดของเขาที่เพิ่งได้ยินชัดเต็มสองหู หากแต่ก็อับจนคำพูดใดๆ จะมาตอบโต้กับเขา
หญิงสาวได้แต่จ้องใบหน้าเย็นชาของมาร์คัสทั้งน้ำตาคลอ เขาคงเมามากจริงๆ ความผิดหวังในตัวเขาทำให้ต้องปลอบใจตัวเองออกไปอย่างนั้น… จะคิดเสียว่าเขาพูดออกมาเพราะความเมา เธอยังไม่อยากทำลายความทรงจำดีๆ ที่มีต่อนายมาร์คัสที่เธอเคยรู้จักที่แปลงกุหลาบ… มาร์คัสที่มีแววตาสีน้ำผึ้งชวนฝันคนนั้นหายไปไหน… ?
“มาร์คัสที่ฉันเคยรู้จัก... ไม่ใช่แบบนี้”
เธอส่ายหน้าด้วยความผิดหวัง ปฎิเสธตัวตนของเขาที่นั่งอยู่เคียงข้าง น้ำเสียงแหบพร่าและสั่นเครือบ่งบอกถึงความเสียใจที่มีต่อเขา ร่างบางสะอื้นเบาๆ หยาดน้ำตาใสๆ ไหลลงสู่ร่องแก้มซ้ำรอยเดิมเกินจะหักห้าม
“นั่นเพราะเธอยังไม่รู้จักนายมาร์คัสดีพอตะหาก… เดี๋ยว
เธอจะได้รู้จักมากกว่านี้”
น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปเป็นคนละค
