เริงรตีเจ็บแปลบไปทั้งใจ อันที่จริงเธอก็เหมือนคนที่ขายตัวเพื่อชดใช้หนี้ ไอวี่ไม่ได้พูดอะไรผิด เพราะเธอเองก็รู้สึกได้ว่ากำลังกลายเป็นนางบำเรอของเขาเข้าไปทุกวัน พ่อเลี้ยงเดโชมีแต่ต้องการ… และต้องการเธอมากขึ้น อีกหน่อยคงไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาไปไหน เริงรตีรับรู้ได้ว่าความรักและความรู้สึกห่วงหวงที่พ่อเลี้ยงเดโชมีให้… นับวันช่างเร่าร้อนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“หนูไม่ต้องร้องไห้นะลูก เรื่องที่มาร์คัสสั่งให้หนูไปเป็นเลขา เดี๋ยวแม่จะคุยกับคุณลุงให้เอง”
เธอโอบร่างบองบางอย่างปลอบประโลม ให้ความเชื่อมั่นกับลูกสาวว่าอย่างไรเสียพ่อเลี้ยงเดโชจะไม่มีทางปฎิเสธคำขอของเธออย่างเด็ดขาด
“ไม่ต้องค่ะแม่... ” ไอวี่เชิดหน้า ปาดน้ำตาทิ้ง
“อ้าว… ”
“หนูเปลี่ยนใจแล้วค่ะ… หนูจะทำตามที่เขาสั่ง หนูจะเป็นเลขาของมาร์คัสเองค่ะ”
เธอตัดสินใจปฎิเสธความช่วยเหลือจากเริงรตีผู้เป็นมารดา ริมฝีปากเหยียดตรงแ
