วันต่อมา
ณ เพนต์เฮาส์ของเฟยหลิง เวลา 11.45 น.
“หลิง”
เสียงคุ้นหูเอ่ยเรียกชื่อของผู้ชายที่นอนหลับอยู่บนเตียงหลังจากนั่งเฝ้ามาเป็นเวลาร่วม 30 นาที เจ้าของชื่อพลิกตัวเปลี่ยนท่านอนหงาย ยกมือขึ้นเสยแล้วหันมองไปยังผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างเตียง
“อรุณสวัสดิ์ป๊า” คำกล่าวทักทายที่ไม่รู้เลยว่าเวลานี้มันล่วงเลยไปกี่โมงแล้ว
“จะเที่ยงแล้ว จะนอนเผื่ออีกสามวันเลยมั้ย”
“ป๊าก็ประชดเก่ง” ขนาดรู้ตัวว่ากำลังถูกป๊าพูดประชดใส่เขายังหลับตาลงได้ และพลิกตัวหันหลังทำทีจะนอนต่อโดยไม่สนใจการมาของผู้เป็นพ่อ
“ช่างเป็นพนักงานทำความสะอาดที่มีกิตติมศักดิ์สูงเหลือเกิน ให้คนเป็นประธานมาปลุกถึงที่นอน”
“อันนี้เขาเรียกว่าทำหน้าที่ของคนที่มีส่วนให้กำเนิด” เฟยหลิงพลิกตัวหันหลังให้ในขณะที่ปากก็พูดไปด้วย
“พูดขนาดนี้ยังจะนอนอีกนะหลิง…มีเรื่องน่าตกใจอยู่นะที่เข้ามาในห้องนี้ไม่เจอผู้หญิงสักคนเดียว คนอย่างมึงพักเรื่องแบบนี้ได้ด้ว
