“พูดออกไปแล้วเหรอ…กรี๊ด!” ตัวเองบ้างที่แหกปากกรี๊ดสุดเสียง ทำให้รถตู้แทบจะหักเลี้ยวข้างทางอีกครั้ง
“ว้าย! ขับดี ๆ หน่อยสิคะ เดี๋ยวได้มีข่าวหรอกว่าคุณนายใหญ่สกุลจางรถกลิ้งลงข้างทาง!” กลายเป็นเจ้ปิงบ้างที่โวยวายใส่คนขับ ฉันเข้าใจนะว่าการตกใจในระหว่างขับรถมันเป็นยังไง ก็สองพี่น้องนี่เล่นแหกปากขึ้นมาไม่หยุดไม่หย่อนเลย
“เราทั้งคู่ปกติค่ะ ต่อให้แหกปากขึ้นมาอีกก็ไม่ต้องสนใจนะคะ ต่อให้หยุดหายใจบนรถก็ช่างมันค่ะ!” คนขับรถต้องยึดในคำสั่งของฉันแล้วแหละ ไม่งั้นเราได้กลิ้งลงข้างทางในครั้งต่อไปแน่ ๆ
“หมิง…สามวันเลยเหรอ” แล้วเจ้ปิงจะตื่นเต้นอะไรกับ 3 วันล่ะ
“อือ เฮียหลิงไม่ยอมให้หมิงออกจากห้อง”
“สามวันนี่วันละกี่รอบ” เจ้ปิงขยับตัวเข้ามาใกล้ เอียงหน้ากระซิบถามข้างหูเพื่อให้มีแค่เราเท่านั้นที่ได้ยิน
“ก็..สอง สาม” ฉันพูดเรื่องจริงนะ ไม่ได้อวดก็ตอบตามที่เจ้ปิงถาม
“ขิงมาทั้งสวนเลยมั้ย หมั่นไส้มาก” พี่สา
