“ไปเปลี่ยนชุดครับ!!” ชุนเผลอใช้เสียงเข้มเอ่ยออกคำสั่งกับพิพิม ที่กำลังเดินออกจากห้องแต่งตัว เมื่อเห็นชุดที่เมียรักใส่ออกมา
“นี่ชุนกล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับพิมงั้นเหรอ?” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม เมื่อได้ยินคำสั่งจากสามีของตัวเอง
“ชุนแค่บอกครับ กระโปรงมันสั้นไป” เมื่อได้ยินประโยคคำถามจากพิพิม ใบหน้าหล่อเหลากลับสลดลง เพียงแค่เห็นสายตาของเมียที่มองมาเพื่อรอคำตอบ
“มันคือแฟชั่น ชุนไม่เข้าใจ”
“แต่มันสั้นจริง ๆ นะพิม”
“พิมไม่เปลี่ยน ชุดออกจะสวย ใคร ๆ เขาก็ใส่กันแบบนี้”
“แต่ชุนหวง”
“โอ๊ย!! ชุน จะหวงไปทำไม ยังไงพิมก็เป็นของชุนอยู่แล้ว” ร่างบางเดินไปนั่งตักแกร่งของชุน ท่าทางออดอ้อนของเธอ ทำให้ชุนถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความปลงตก ยอมใจอ่อนให้เธออยู่เรื่อยไป จริง ๆ พิพิมก็ไม่ได้ข่มขู่ผัวไปเรื่อย เธอมีเหตุผลที่ทำ แต่ก็ให้เกียรติชุนเสมอ
“ก็ชุนหวง ชุนไม่อยากให้ใครเห็นขาอ่อนของเมีย” ชายหนุ่มแทบไม
