“นายจะไปไหนครับ” ชานนท์เดินเข้าห้องเจ้านายหนุ่มด้วยความเร่งรีบเป็นอันต้องชะงัก เมื่อเขาเกือบเดินชนเข้ากับเจ้านายที่กำลังเดินออกจากห้องทำงานด้วยความร้อนรน
“ไทย”
“แต่แผนที่วางเอาไว้ อีกสองวันไม่ใช่เหรอครับ” หัวคิ้วขมวดกันเป็นปม สงสัยในความคิดของเจ้านายหนุ่มไม่น้อย ยิ่งวันนี้ยิ่งแปลกไปจากเดิม แปลกจนเขาคิดว่าเจ้านายไปกินอะไรผิดสำแดงมารึเปล่า
“ชานนท์ กูให้มึงไปหาอะไร มึงได้คำตอบรึยัง” เมื่อเห็นว่าลูกน้องคนสนิทยังคงนิ่งไร้ซึ่งคำตอบที่เขาต้องการ ชุนจึงรีบเร่งเอาคำตอบจากเลขาด้วยความอยากรู้
“อ๋อ!! ได้แล้วครับนาย”
“ว่า ?”
“คุณพิพิมไปบวชชีครับ” ใบหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของชานนท์เอ่ยบอกกับเจ้านายหนุ่มของตัวเอง ชานนท์คิดว่าเรื่องระหว่างเจ้านายของเขากับคุณพิพิมคนนี้ต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ ๆ เพราะไม่อย่างนั้นเจ้านายเขาคงไม่ถึงขั้นส่งคนไปตามดูอยู่ห่าง ๆ แบบนี้
“ฮะ มึงว่าไงนะ!!” ชุนอุทานเสียงดังด้วยค
