“ทำไมบัญชีโรงพยาบาลถึงได้แย่ขนาดนี้เนี่ย” ภายในห้องทำงานที่เงียบสงบ ร่างบางของพิพิมนั่งตรวจเอกสารบัญชีของโรงพยาบาลด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เมื่อเห็นบัญชีของโรงพยาบาลที่มีรายรับและรายจ่ายตรงข้ามกันซึ่งเป็นเรื่องที่ยาก เพราะโรงพยาบาลมีผู้คนเข้ามาใช้บริการไม่ขาดสาย
ประตูห้องทำงานของพิพิมถูกเปิดออกอย่างแรง ด้วยฝีมือของมนต์นภาที่เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของพิพิมด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“แกเรียกดูเอกสารบัญชีทำไมพิพิม?”
“พิมแค่จะดูบัญชีของโรงพยาบาล น้ามนต์จะเสียงดังทำไมคะ?” หัวคิ้วขมวดกันเป็นปม เมื่อเห็นน้าสาวโวยวายเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพียงแค่เธอหยิบงานบัญชีขึ้นมาตรวจสอบ
“แล้วมันใช่หน้าที่ของแกรึไง ? แกก็แค่เด็กที่ยังไม่มีประสบการณ์ ปล่อยให้นักบัญชีทำไปสิ”
“น้ามนต์โวยวายแบบนี้ มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ ?”
“ฉันก็แค่หวังดี ไม่อยากให้แกเอางานส่วนอื่นมาปะปนกับงานบริหารของตัวเอง” ใบหน้าเลิ่กลั่กของมนต์นภาแสดง
