“คุณชายเสือ ชิลเลยนะ” ร่างบางเดินอุ้มตะกร้าแมวเข้ามาภายในคอนโดหรูด้วยน้ำเสียงสดใสและรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้า ได้แต่แซวปนบ่นเสือหมอบตลอดทางเดินกลับคอนโด
แมวเหมียวตัวอ้วนที่นั่งสบาย ดูมีความสุขในขณะที่เธอพาไปดูแลที่โรงแรมแมว ในวันที่หนีไปบวช ทำใจ
“เหมียว เหมียว เหมียว” จู่ ๆ เสือหมอบก็ส่งเสียงร้องดังขึ้นไม่ทราบสาเหตุ สร้างความตกใจให้กับพิพิมไม่น้อย ได้แต่ก้มมองเสือหมอบที่อยู่ในกรงส่งเสียงร้องไม่หยุด พยายามตะกุยตะกายออกจากกรง
“เสือหมอบเป็นอะไรครับ ? หิวเหรอลูก” พิพิมพยายามปลอบประโลมเสือหมอบให้ใจเย็น โดยที่เธอไม่ทันได้สังเกตบุคคลที่กำลังเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า
ร่างสูงของชุนย่อเข่าลงไปตรงหน้ากรงของเสือหมอบ ตาคมจ้องมองแมวเหมียวไม่วางตาสร้างความตกใจให้กับพิพิมไม่น้อย
“คุณ!!”
“แมวเป็นอะไร?” เสียงทุ้มเอ่ยถามพิพิมโดยที่สายตาของเขายังคงจับจ้องด้วยความรู้สึกคิดถึงแมวที่อยู่ในกรง นิ้วยาวสอดเข้า
