ภายในห้องพักผู้ป่วยโรงพยาบาลสุดหรูกลางกรุง ร่างบางของพิพิมนอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้ หลังมือข้างขวาของเธอถูกเจาะสายน้ำเกลือ โดยมีชุนนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง
ตาคมจ้องมองใบหน้าสวยซีดเผือดไม่ละสายตา ใบหน้าจิ้มลิ้มที่ไม่ได้เจอมานานตลอดหลายปี เธอดูสวยขึ้นถนัดตา และดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนมากโข
“ขอโทษที่หายไปนาน” เสียงทุ้มพึมพำพูดกับตัวเอง มือหนายกมือเล็กขึ้นมาแนบแก้มของตัวเอง สายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ความคิดถึง และโหยหายังคงมองร่างบางที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงไม่ละสายตา ได้แต่โทษตัวเองอยู่อย่างนั้น
“ต่อจากนี้ชุนสัญญาจะไม่หายไปจากชีวิตของพิมอีกแล้ว”
“ได้เรื่องยังไงบ้าง” ประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดออกโดยฝีมือของชานนท์ที่เดินย่องเงียบเข้ามา เพราะเกรงจะรบกวนคนป่วยที่อยู่ในห้อง
“ตามคาดครับ” เสียงทุ้มตอบคำถามเจ้านายหนุ่ม เขาใช้เวลาสืบไม่นาน หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่คอนโดซึ่งมีร
