“นายจะมาเดินตามฉัน ทำไม!!” พิพิมหันหลังกลับไปแว้ดเสียงใส่ชุนที่เดินตามเธอต้อย ๆ ไม่หลงเหลือมาดนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ใครต่างพากันเล่าลือถึงความเย็นชาของเขาเลยสักนิด
“ตามเมีย” ชุนตอบคำถามหน้าตายไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของพิพิมเลยสักนิด ยิ่งเธอแสดงความไม่พอใจออกมามากเท่าไร ชุนยิ่งตีมึนไม่ได้รู้สึกสลดกับคำด่าหรือประโยคประชดประชันจากพิพิมด้วยซ้ำ
“ฉัน ไม่ ใช่ เมีย นาย!!” พิพิมเน้นทีละประโยคตอบกลับชุนพร้อมกับถอนหายใจด้วยความรำคาญ
“งั้นเราไปสำนักงานเขตกันเถอะ”
“ไปทำไม?” คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปม งุนงงกับประโยคคำพูดของชายหนุ่มจนต้องเอ่ยถามกลับด้วยความคลางแคลนใจ
“ไปจดทะเบียนสมรสกันเถอะ” รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา แววตาจริงจังทอดมองสายตาของหญิงสาวด้วยความรู้สึกเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก
“ไอ้บ้า !!ไปคนเดียวเถอะ” พิพิมตะโกนใส่หน้าชุน เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจ เธอรีบเดินหนีชุนไป
