ราวสองทุ่มครึ่ง
นางจันดีก็หลับสนิทเป็นปกติ นางจะสวดมนต์เข้านอนแต่หัวค่ำ ดูละครเย็นและข่าวสักนิดหน่อยและเข้านอนและจะตื่นมาทำงานแต่เช้ามืด จึงไม่รู้อิโหน่อิเหน่เลยว่าหลานสาวคนดีกำลังย่องออกจากห้อง
วุ้นหวานไม่ลืมที่จะหยิบโน้ตบุ๊กติดมือมาด้วยเผื่อเอาไว้เป็นข้ออ้างเผื่อไปเจอใครระหว่างทาง แต่โชคดีนักที่ไม่มีใครแม้สักคน
เธอสาวเท้าไปสู่เรือนใหญ่ด้วยหัวใจเต้นระทึก ช่วงเวลานั้นทุกสิ่งทุกอย่างถูกเลือนลืมไปสิ้น กานต์คนรักน่ะเหรอเป็นใครไปแล้วก็ไม่รู้ ความถูกต้องและยางอายอย่าได้พูดถึง
เธอต้องการเขา แค่คุณรามคนเดียวเท่านั้น...
เด็กสาวก้าวเข้าสู่ห้องหนังสือก่อนเพื่อวางของไว้ในนั้น ก่อนจะสาวเท้าไปสู่ทางเดินที่ทอดยาวสู่สระว่ายน้ำ
และแล้วก็ไปถึงที่นั่น วันนี้ไม่ได้เปิดสปอร์ตไลท์ดังเช่นทุกวัน มีเพียงแสงไฟฝังพื้นหลายดวงที่สาดแสงอ่อนนวลไปยังร่างสูง
