“ วุ้น โอเคหรือเปล่า ”
“ วุ้นเหนื่อยจังเลยค่ะ ”
“ ทีหลังจำไว้ อย่าบอกว่าคิดถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าพี่ ”
“ แต่พี่รามเป็นคนกดรับโทรศัพท์เองนี่คะ แล้วกานต์ก็ถามซ้ำ วุ้นกลัวเขาจะสงสัยก็เลยจำต้องบอกไป ”
“ ไม่ต้องมาเถียงเลย คิดถึงมันจริงหรือเปล่า ” เขาว่าพลางอุ้มเธอให้ลงไปยืนด้านล่างแล้วสวมกางเกงให้ ตามด้วยของตัวเอง ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้แล้วดึงเธอให้นั่งบนตัก จมูกโด่งหอมสองพวงแก้มฟอดใหญ่
“ ตอบมาสิ คิดถึงมันไหม ”
เธอเงยหน้าขึ้นสบตาแล้วตอบเขาตามตรง
“ ไม่ได้คิดถึงค่ะแต่ก็มีเข้ามาในความคิดบ้าง เพราะตอนนี้ทุกลมหายใจของวุ้น มันมีแต่... เอ่อ... ”
“ มีแต่อะไร ”
“ มีแต่พี่ราม ” เธออ้อมแอ้มตอบ ใบหน้าแดงก่ำด้วยเขินอาย รามยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจ
“ น่ารักจังเลยเด็กดีของพี่ คืนนี้พี่จะมีรางวัลให้ ” นั่นทำให้เด็กสาวท
