เห็นมุกระวีหน้าม่อยลง เขาก็อดสงสารไม่ได้ เขาไม่คิดจะปล่อยให้เมียเป็นคนเถื่อน หรือกักตัวเธอไว้ไม่ให้กลับประเทศแบบเห็นแก่ตัว เขาแค่ปล่อยเมียให้กลับไปโดยที่เขาไม่เดินทางไปด้วยไม่ได้ ด้วยเหตุผลหลายอย่าง
“ใกล้จะฟิตติ้งละคร ป่านนี้ทั้งผู้จัดละคร ผู้กำกับ หรือทีมที่ทำพวกเสื้อผ้าที่ติดต่อร้านเสื้อเอาไว้คงโทร.ตามหาตัวฉันวุ่น ฉันไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนไร้ความรับผิดชอบ”
“เป็นเมียผมคุณก็ไม่ต้องทำงานพวกนั้นแล้ว ถ้าคุณชอบการเป็นสไตลิสต์ ก็มาเป็นสไตลิสต์ส่วนตัวของผม คอยออกแบบชุด ดูแลเสื้อผ้าสำหรับการออกงานให้ผมคนเดียวก็พอ”
มุกระวีอยากจะร้องกรี๊ดออกมา เขาเห็นงานเธอเป็นแค่เรื่องขำขันหรือไง “อะไรกันคะท่านชีค ฉันอยู่ที่นี่ก็เพราะคดีความที่ฉันเป็นพยาน ส่วนเรื่องของเรา” มุกระวีหน้าแดง “ฉันรู้ว่าเราทั้งคู่ปล่อยให้อารมณ์มันพาไป ท่านชีคมีผู้หญิงที่คู่ควรอยู่แล้ว หลังจากเป็นพยานให้แล้ว เราก็คงไม่ได้เจอกันอีก”
ช
