บทที่ 21 ความลับ
"ถ้าอย่างนั้น ก็เตรียมรับมือดี ๆ นะครับ!" เสียงทุ้มกระซิบข้างหูฉัน ก่อนจะโน้มใบหน้าต่ำลงมาจนใกล้ฉันเรื่อย ๆ จนหัวใจแทบจะเต้นทะลุออกมาข้างนอก ทันใดนั้นเอง
ผลั๊วะ!! เสียงผลักประตูเข้ามาในห้องนอน พร้อมกับเสียงอันคุ้นหูเอ่ยเรียกชื่อของฉัน
"เบลล์!!" เสียงพี่โยฮันเรียกกึ่งตะคอก ทำให้ฉันต้องรีบละสายตาจากคูเปอร์ หันมามองหน้าพี่เขาซึ่งตอนนี้ พี่โยฮันกำลังช็อคอยู่ ส่วนคูเปอร์เองได้แต่ทำใบหน้าเรียบเฉย และยังคงนั่งคร่อมฉันต่อไปโดยไม่ขยับออกไปไหน
"นี่แกจะทำอะไรน้องสาวฉัน ปล่อยตัวน้องฉันเดี๋ยวนี้!!" พี่โยฮันพูดเสียงเข้ม ก่อนจะรีบปรี่เข้ามาผลักตัวของคูเปอร์ออก จากนั้นฉุดข้อมือเล็กของฉันให้ลุกขึ้น มาหลบหลังพี่โยฮันเอาไว้
"เบลล์ไม่ต้องกลัวนะ พี่มาช่วยแล้ว" พี่โยฮันพูดปลอบโยน ก่อนจะหันไปจ้องใบหน้าของคูเปอร์เขม็ง ดูเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไปนะ มาช่วยอะไรล่ะ มาช่วยขัดจังหวะซะมากก
