เปิดใจแบบล็อกมง
“พี่อรรถจะบอกว่าจริงจังกับพริกงั้นเหรอคะ ?” เธอย้อนถาม
“ใช่ค่ะ พี่จริงจัง”
“เหอะ” พัชรีนาฎทำเสียงในลำคอพร้อมกลอกตามองบน เพราะมันยากที่จะเชื่อคำที่เขาพูด “ปากบอกว่าจริงจัง แต่ก็ทิ้งพริกง่าย ๆ นี่น่ะเหรอคะที่บอกว่าจริงจัง”
เธอรักเขามากก็จริง แต่ก็รักตัวเองมากเหมือนกัน ถ้าให้โอกาสเขาไปง่าย ๆ เขาก็จะทิ้งไปง่าย ๆ อีก
“พริกคะ พี่ขอโทษจริง ๆ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเราเลย พี่แค่ไม่อยากให้เรามาแบกรับความหวังของครอบครัวพี่ แต่ตอนนี้พี่รู้แล้วว่ามันไม่ใช่ทางออกที่ดี อย่างน้อย ๆ ก็สำหรับพี่ พี่ไม่อยากเสียเราไป อยากให้เรากลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม” อรรถกรมองใบหน้าสวยด้วยแววตาเว้าวอน ร้องขอโอกาสจากเธออีกครั้ง “ให้โอกาสพี่แก้ตัวได้ไหม”
“แล้วเรื่องที่คุณย่าขอล่ะคะ พี่อรรถจะทำยังไงถ้าพริกไม่พร้อม” เธอถามอย่างลองเชิงไปก่อน อยากรู้ว่าเขาจะแก้เรื่องนี้อย่างไร
“เรื่องนั้นคุณย่าเข้าใจแล้ว
