หลังจากที่ลงจากรถได้ พาขวัญก็จ้ำอ้าวแบบไม่รอใคร ตอนนี้เธอวิ่งราวกับว่าเธอเพิ่งจะวิ่งราวกระเป๋าใครมา หลายคนที่เดินสวนทางกับเธอต่างมองหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่หญิงสาวจะมาถึงหน้าโรงเรียนบุตรสาวด้วยอาการหอบอย่างเห็นได้ชัด
เด็กส่วนใหญ่มีปกครองมารับไปเกือบหมด เหลือเพียงไม่กี่คนที่ทางโรงเรียนช่วยดูแล เนื่องจากต้องรอบิดามารดามารับหลังจากเลิกงาน และเด็กหญิงพาฝันก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่เด็กน้อยเข้าใจมารดาเป็นอย่างดี เพราะเธอเห็นมารดาเหนื่อย เธอเลยไม่งอแงเรื่องนี้
และเมื่อเห็นมารดามาถึงที่หน้าโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว เด็กน้อยก็วิ่งเข้าไปกอดมารดาด้วยความคิดถึง ทั้งที่เพิ่งจะลากันเมื่อเช้านี่เอง
“รอนานมั้ยคะ” พาขวัญกอดบุตรสาวไว้แน่น ก่อนที่จะจุ๊บลงที่ศีรษะบุตรสาวด้วยความคิดถึงเช่นกัน
“ไม่นานค่ะ แต่ทำไมคุณแม่มีเหงื่อเต็มเลยคะ คุณแม่ร้อนเหรอ” เด็กหญิงพาฝันเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะมารดาไม่เคยเหงื่อท
