คืนร้ายกลายรัก

ท่านประธานคนใหม่...1

“คนหน้าโหลๆ แบบฉัน คงมีหลายคนที่หน้าตาเหมือนฉันน่ะค่ะท่าน” พาขวัญแถไปเรื่อย เธอจะไม่มีวันยอมรับว่าเธอคือผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด เธออายเหลือเกินที่ต้องยอมรับความจริงว่าเธอเคยมีสัมพันธ์กับเขา ถึงเขาจะหล่อแค่ไหน แต่คนระดับอย่างเขาคงไม่มีวันหันมามองคนอย่างเธอ และที่เขาพยายามถามเธออยู่นี่ เขาก็แค่อาจจะเสียงเชิงชาย ที่วันนั้นเธอหนีหน้าเขาไปดื้อๆ ทั้งที่เธอควรจะติดใจเขา แต่เอาจริงเธอก็ติดใจเขาแหล่ะ เพียงแต่ตอนนั้นเธอยังมีความอายอยู่บ้าง มันเลยนทำให้เธอเลือกที่จะหนีหน้าเขาออกไปตอนนั้น

“ไม่น่านะ คุณเหมือนผู้หญิงคนนั้นแทบจะทุกอย่าง แต่ก็อย่างว่าแหล่ะ ผมอาจจะจำคนผิดจริงๆ ก็ได้” ที่เขายอมตามน้ำไปกับเธอ เขาอยากจะรู้ว่าแม่คุณจะเล่นละครไปถึงเมื่อไหร่ และในตอนนี้เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าเธอยังโสดอยู่หรือเปล่า เขาเลยยังไม่อยากรุกเธอหนัก

“ค่ะ ท่านจำคนผิดนั่นแหล่ะค่ะ คนระดับอย่างฉันจะไปรู้จักท่านได้ไง จริงมั้ยคะ” พาขวัญกำลังตลกบริโภค มือของเธอเหงื่อออกมาจนรู้สึกได้ เพราะเธอกลัวว่าเธอจะโกหกเขาไม่เนียน

“งั้นคุณก็ไปทำงานต่อเถอะ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลา” เธียรกล่าวอย่างใจเย็น และเขาก็กำลังเล่นละครตามน้ำไปกับหญิงสาว

“เป็นเกียรติมากกว่าค่ะที่ได้รับเชิญขึ้นมาที่ห้องของท่านประธาน ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับไปทำงานนะคะ” พาขวัญรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป ชายหนุ่มมองตามด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ถ้าเธอยังไม่มีใคร งานนี้เธอต้องเจอคนอย่างเขาต้อนจนมุมแน่นอน

หลังจากที่หญิงสาวออกไป ชายหนุ่มก็ขอประวัติของหญิงสาวจากฝ่ายบุคคล และเขาก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีบุตรหนึ่งคน ซึ่งในใบสูติบัตรไม่ระบุชื่อบิดา และสถานะตอนนี้ของเธอคือหม้าย ด้วยช่วงอายุของบุตรสาวของพาขวัญ มันน่าจะเป็นช่วงที่เขาและเธอเจอกันที่เกาะหลีเป๊ะ

คราวนี้งานเข้าเขาอย่างจัง นี่เขามีลูกโดยที่ไม่รู้ตัวอย่างนั้นหรือ พาขวัญทำให้เขากลายเป็นพ่อที่ไม่รับผิดชอบลูกของตน อย่างนั้นเขาต้องเอาคืนเธอแล้วแหล่ะ ที่เธอพรากช่วงเวลาดีๆ เหล่านั้นไปจากเขา และเมื่อความจริงเปิดเผย ทั้งเธอและลูกต้องมาอยู่ใต้อาณัติของเขา รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปากของชายหุน่มอย่างไม่รู้ตัว

“ท่านประธานเรียกไปพบทำไมเหรอพลอย หรือเพราะเรื่องเมื่อเช้า” มณีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ทันทีที่เพื่อนนั่งลงที่โต๊ะ เธอไม่พักให้เพื่อหายใจสักนิด เธอยิงคำถามเข้าใส่เพื่อนทันที ในขณะที่พาขวัญก็ทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกถามจากเพื่อร่วมแผนก

“ไม่มีอะไรหรอก ท่านแค่จำคนผิด คิดว่าฉันคือคนที่ท่านเคยรู้จัก” พาขวัญบอกความจริงเพียงบางส่วน