“เอ่อ เมื่อกี้ท่านประธานถามว่าไงนะคะ” แม้ว่าจะต้องถูกมองไม่ดี แต่เธอก็ต้องถามซ้ำ เพราะเมื่อกี้เธอมัวแต่จดจ่อภาวนาให้ลิฟท์ถึงชั้นหนึ่งโดยเร็ว
“คุณพกสติมาทำงานบ้างมั้ยเนี่ย” เธียรแกล้งถามออกไป
“พกค่ะ พอดีเมื่อกี้ฉันกำลังคิดเรื่องงานอยู่ เลยไม่ทันได้ฟังที่ท่านประธานพูดน่ะค่ะ ขอถามอีกครั้งนะคะ” พาขวัญตัวลีบ เมื่อเธอถูกดุอีกแล้ว ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ วันนี้ ขอให้หมดวันไปเร็วๆ เถอะ เธอจะสวดชินบัญชรสักเก้าจบ จะได้ไม่ต้องมีวันแบบนี้อีก
“ผมถามว่าเลิกงานแล้วคุณจะไปไหน” เมื่อแกล้งหญิงสาวจนพอใจแล้ว เขาจึงยอมบอกคำถามที่เขาถามเธออีกครั้ง
“เอ่อไปธุระน่ะค่ะ” พาขวัญไม่กล้าบอกว่าไปรับลูก เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอมีลูก เพราะถ้าเขารู้เขาอาจจะถามเรื่องส่วนตัวเธออีกเยอะ เธออาจจะโป๊ะอีกครั้ง เพราะเธอโกหกไม่เก่ง
“ไปแถวไหนครับ” เธียรเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง แต่สิ่งที่เขากำลังทำอยู่มันแทบจะต้อนหญิงสาวให้จนมุม
“แถว
