วันทั้งวันพาขวัญมัวแต่เครียดเรื่องที่เธอเจอกับเธียร ทำให้วันนี้หมดไปโดยที่เธอแทบจะไม่ได้งานเป็นชิ้นเป็นอัน เสียงกริ่งสัญญาณบอกหมดเวลางานดังขึ้น หญิงสาวจึงรีบคว้ากระเป๋าเพื่อไปรับบุตรสาวกลับบ้านด้วยกัน วันนี้เธอไม่ไหวจริงๆ หัวใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย แต่แล้วพาขวัญก็ต้องช็อคอีกรอบ เมื่อเธอเห็นร่างสูงอันโดดเด่นของประธานหนุ่มยืนเหมือนรอใครสักคนอยู่หน้าลิฟท์
ซึ่งมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เพราะว่าชั้นทำงานของเขามันชั้นสามสิบสอง แล้วเขาก็ไม่น่าจะมีธุระกับใครที่นี่ เธอขยี้ตาตัวเองอีกครั้งเผื่อว่าเธอจะตาฝาด เพราะวันนี้ทั้งวันสมองมันวนเวียนอยู่แต่เรื่องของเขา แต่เมื่อมองไปที่หน้าลิฟท์อีกครั้ง เขาก็ยังอยู่ที่เดิม นั่นทำให้หญิงสาวตัดสินใจจะเดินลงบันได้หนีไฟ เธอยอมเดินลงสิบห้าชั้น ดีกว่าต้องเดินไปแล้วเจอหน้าท่านประธานที่เป็นต้นเหตุของความเครียดวันนี้ของเธอ
“คุณพาขวัญ!!” เสียงเรียกของท่านประธานหนุ
