ตอนที่5 ปาร์ตี้คนอกหัก2
1365 คำ
ค็อกเทลสูตรใหม่ที่พนักงานนำเสนอ ดีกรีแรงกว่าค็อกเทลปกติที่ปาลีเคยดื่ม ด้วยรสชาติหวานดื่มง่ายเลยเผลอยกขึ้นดื่มไปหลายแก้ว ทว่าผ่านไปสักพักก็รู้สึกมึนๆหัว สติสัมปะชันยะค่อยๆลดน้อยถอยลงไป
เมื่อจัดการธุระส่วนตัวของตัวเองเสร็จก็ออกมาล้างมือให้เรียบร้อย ที่จริงอยากจะวักน้่ำล้างหน้าด้วย แต่ก็นึกเสียดายเครื่องสำอางที่โยษิตาอุตส่าห์นั่งแต่งให้เกือบชั่วโมง
ทั้งเมาทั้งห่วงสวยจนนึกขันตัวเองอยู่ในใจ
คนเมาเดินพยุงตัวเองออกจากห้องน้ำ ขามันเหมือนจะหมดแรงไปซะดื้อๆเดินเซตุปัดตุเป๋ใช้มือคลำผนังทางเดินไปตลอดทาง
“ไหวหรือเปล่า” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ปาลีค่อยๆหันไปมองเจ้าของดวงตาสีเทาอมเขียว เขาตัวสูงจนคนตัวเล็กต้องเงยหน้าขึ้นมอง
“พี่เวย์…”
คนฟังขมวดคิ้ว ใช้มือประคองร่างเล็กที่กำลังทรุดตัวลงพื้นขึ้นมาไว้ด้วยสองมือ
“พี่ชื่อไวน์ไม่ได้ชื่อเวย์” คนในอ้อมอกปรือตามอง ขยี้ตาตัวเองอีกครอบ พร้อมกับยกมือขึ้นลูบตามกรอบหน้าคมช้าๆ
เหมือนแต่ไม่ใช่ ปาลีดึงสติพอรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ผู้ชายที่เธอโหยหาก็ผลักอกเขาออกทันที
“ขอโทษค่ะพี่ไวน์ ปิ่นจำคนผิด”
แทนที่ไวน์จะปล่อยปาลีไป เขากลับผลักเธอให้แนบชิดกับผนังกำแพง ตามด้วยร่างสูงใหญ่เบียดชิดจนปาลีแทบจะขยับตัวไม่ได้
“จะเรียกพี่ว่าเวย์พี่ก็ไม่ติดนะ ปิ่นอยากให้พี่เป็นอะไรพี่ก็เป็นให้ได้ทั้งนั้น”
สายตาของปาลีฉายแววประหลาดใจอย่างคาดไม่ถึง ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้มีท่าทีว่าจะสนใจเธอสักนิด มีเพียงปาลีที่ลอบมองเขาเป็นระยะ เพราะอีกฝ่ายหน้าตาคล้ายผู้ชายที่เธอแอบชอบ
แอลกอฮอล์ทำให้คนที่จิตใจไม่แข็งแรงหวั่นไหว ถ้าหากผู้ชายตรงหน้าเป็นเวธัสตัวจริงก็คงจะดี ถ้าปาลีได้มีโอกาสใกล้ชิดเขาแบบนี้สักครั้งเขาจะมองเธอเป็นมากกว่าน้องสาวเพื่อนหรือเปล่า
ร่างสูงฉวยโอกาสที่ร่างเล็กกำลังครุ่นคิดกับตัวเองด้วยการฉกจูบริมฝีปากบาง ปาลีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ พยายามทุบอกแกร่งประท้วงด้วยความไม่เต็มใจ ทว่าแรงอันน้อยนิดของเธอถูกฝ่ามือใหญ่จับขึงแนบผนัง ปาลีขยับตัวไม่ได้ ริมฝีปากถูกบดเคล้าพยายามชักนำคนไม่ประสาให้คล้อยตาม
“ปิ่น!”
เสียงเรียกทำให้หัวใจของปาลีตกไปอยู่บนตาตุ่ม ร่างสูงของไวน์ถูกกระชากออกอย่างแรงจนเสียหลักล้มลงกับพื้น
“พี่เพลิง…” หญิงสาวเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว มองใบหน้าหล่อเหลาที่ถมึงทึงน่าหวาดกลัว ปาลีไม่เคยเห็นเพลิงนิลทำหน้าตาน่ากลัวขนาดนี้มาก่อน
“ปิ่น พี่ไวน์ เกิดอะไรขึ้น” โยษิตาเห็นปาลีเข้าห้องน้ำนานจึงเดินออกมาตามด้วยความเป็นห่วง ทว่าภาพของชายสองหนึ่งหญิงทำให้เธอมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อีกทั้งตกใจที่เห็นเพลิงนิลเพื่อนพี่ชายของปาลีอยู่ที่นี้ด้วยอีกคน
“พี่เพลิง…”
“กลับบ้าน!” เพลิงนิลคว้าแขนของปาลีแน่น จนคนตัวเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
“ไม่กลับ!”
“จะกลับดีๆหรือจะให้พี่โทรหาไอ้ปืน แล้วบอกพฤติกรรมใจง่ายของเธอ” ประโยคสุดท้ายเพลิงนิลตวัดตามองไวน์ที่กำลังลุกขึ้นยืน
“ใจเย็นๆก่อนนะคะพี่เพลิง ปิ่นกลับไปกับพี่เพลิงก่อนนะ” โยษิตาไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวาย อีกอย่างเธอก็พอจะรู้จักนิสัยของไวน์อยู่บ้างเห็นเขานิ่งๆเหมือนน้ำเย็นแบบนี้บอกเลยว่าในใจคงกำลังเดือดปุดๆ
“กลับ!”
สุดท้ายปาลีก็ถูกลากออกไปด้วยความไม่เต็มใจ
โยษิตามองตามปาลีที่ถูกเพลิงนิลแทบจะลากออกไปด้วยความสับสน เธอรีบเข้ามาไถ่ถามอาการของรุ่นพี่ด้วยความเป็นห่วง
“พี่ไวน์เป็นอะไรหรือเปล่า”
“แฟนเหรอ” ไวน์ไม่ได้ตอบคำถามของโยษิตา ดวงตาคมกริบมองตามหลังปาลีไปเช่นกัน
“พี่เพลิง เขาเป็นเพื่อนพี่ชายยัยปิ่นนะ แล้วเมื่อกี้เกิดอะไรทำไมเหมือนจะมีเรื่องกัน”
“เปล่า ไม่มีอะไร กลับกันเถอะ” ว่าแล้วก็เดินหนีโยษิตากลับไปยังโต๊ะ ปล่อยให้เจ้าแม่แฮงค์เอ้าถอนหายใจด้วยความมึนงง เกิดอะไรขึ้นระหว่างสามคนนั้นกันแน่
“พี่เพลิงปล่อยนะ ปิ่นเจ็บ โอ๊ย!” ร่างเล็กของปาลีถูกยัดเข้าไปในรถสปอร์ตสีดำเงาอย่างไร้ความปรานี ตามแรงอารมณ์ของร่างสูงที่กำลังโกรธจัด เมื่อปิดประตูรถลงก็รีบอ้อมเข้ามาฝั่งคนขับแล้วสตาร์รถขับออกไปทันที
“พี่เพลิงจะพาปิ่นไหนนะ จอดรถปิ่นจะลง” เมื่อเห็นเส้นทางที่เพลิงนิลขับไม่ใช่ทางกลับบ้าน ปาลีจึงเอ่ยประท้วงอีกครั้ง มือเล็กกำข้อมือที่ถูบบีบจนขึ้นรอยแดงด้วยความอดทน
เขาเป็นบ้าอะไรถึงกล้าทำกับเธอแบบนี้
“พี่เพลิงไม่ได้ยินหรือไง จอดรถ!” ยิ่งเห็นเขาเร่งความเร็วปาลียิ่งแผดเสียงดังประท้วง
“เงียบ!”
เขาคำรามเสียงดังลั่น ความเร็วของรถที่เคลื่อนตัวยังคงแรงต่อเนื่องแถมยังขับขี่หวาดเสียวแซงรถทุกคันที่ขวางหน้า จนปาลีต้องจับสายเบลล์แน่นด้วยความหวาดกลัว
รถสปอร์ตคันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดภายในชั้นจอดรถส่วนของคอนโดมิเนียมระดับไฮเอนด์ ทันทีที่รถจอดปาลีก็กระชากประตูรถออกทันที ทว่าอาการเมาทำให้การเคลื่อนไหวของปาลีช้าลงไปกว่าครึ่งเดินได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกเพลิงนิลจับได้
“พี่เพลิงปล่อยปิ่นจะกลับบ้าน” พยายามผลักร่างแข็งแกร่งออกด้วยแรงที่มี อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้าน ทั้งยังลากร่างเล็กในชุดเซ็กส์ซี่ปลิวเข้าไปในลิฟต์แล้วกดไปยังชั้นบนสุด
ห้องของเพลิงนิลเป็นเพ้นเฮ้าส์ขนาดใหญ่ ทั้งชั้นเป็นพื้นที่ส่วนตัวเป็นเขตหวงห้ามที่มีเพียงแม่บ้านที่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาทำความสะอาดวันละครั้งเท่านั้น
เพลิงนิลดันตัวปาลีให้เข้าไปในห้อง ทันทีที่ประตูปิดลงตัวล็อกอัตโนมัติก็ทำงาน ถ้าไม่ใส่รหัสผ่านหรือลายนิ้วมือก็ไม่สามารถเปิดออกได้ ปาลีพยายามเปิดแค่ไหนก็ไม่เป็นผล
ร่างเล็กเดินมาหาเจ้าของห้องที่จุดบุหรี่ขึ้นสูบโดยไม่เกรงใจเธอ
“พี่เพลิงเปิดประตู ปิ่นจะกลับบ้าน”
แสงไฟปลายแท่งบุหรี่แดงวาบไม่นาน เขาก็ปล่อยควันสีจางให้ล่องลอยไปตามอากาศ ก่อนจะบี้ก้นบุหรี่ลงไปในถาดรอง
“กลับบ้าน หรือจะกลับไปหาไอ้นั่นกันแน่”
ดวงตาคมฉายแววตำหนิ ทั้งยังมองสำรวจปาลีตั้งแต่หัวจรดเท้า
“แต่งตัวยังกะอีตัว”
“อย่ามาดูถูกกันนะ” ปาลีโกรธจัด จ้องหน้าเขาไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“ดูถูกเหรอ แต่งตัวโชว์หน้าโชว์หลังแล้วไปยืนจูบกับผู้ชายหน้าห้องน้ำ ก็มีแต่อีตัวเท่านั้นแหละที่ทำ”
ยอมรับว่าสวยจนดูแปลกตา แต่ไม่รู้ทำไมเพลิงนิลถึงรู้สึกไม่ชอบก็ไม่รู้
“พี่เพลิง!” มือทั้งสองข้างกำแน่น ใบหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งเมาผสมปนเป
“ปิ่นจะเป็นอีตัว หรือจะง่ายกับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่”
“มันก็ไม่เกี่ยวหรอก ถ้าเธอไม่ใช่น้องไอ้ปืน”
“ปิ่นเป็นน้องพี่ปืน ไม่ใช่น้องพี่สักหน่อย พี่เพลิงไม่ได้เป็นวงศาคณาญาติของปิ่น ไม่มีสิทธิ์มาสอน”
“ปาลี!”
จากที่พยายามระงับความโกรธลงได้นิดหน่อย คนตัวเล็กก็สาดน้ำมันใส่ให้ไฟมันลุกโชนขึ้นมาอีก
“ไม่ได้เป็นอะไรงั้นเหรอ”
เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน พร้อมร่างสูงย่างสามขุมเข้ามา
“ลืมไปแล้วหรือไง ว่าพี่เป็นผัวคนแรกของเธอ”
- ผู้เขียน
