“เหรอคะ แล้วโรงเรียนประจำที่ส่งรินไปเรียน ก็ไกลแสนไกลไม่ใช่เหรอคะ ที่นี่มีโรงเรียนประจำทำไมไม่ส่งรินไปเรียน”
“คนแบบเธอมันดื้อเงียบตั้งแต่เด็ก ส่งให้เรียนที่นี่ก็หนีออกจากโรงเรียนน่ะสิ ส่งไปเรียนไกล ๆ จะได้ไม่กล้าหนีออกมา ขืนหนีออกมาก็อดตายไม่พ้นเป็น...” พายุชะงักคำพูด
“เป็นอะไรคะ โสเภณีเหรอคะ”
“นี่เธอ มันจะมากไปแล้วนะ มิรินไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อนเลยนะ ส่วนเธอนี่มันเกินเยียวยา อายุเท่านี้กร้านโลกพูดออกมาได้ยังไงกัน” เธอเป็นคนดื้อเงียบตั้งแต่เด็ก ๆ ใช้ให้ทำอะไรก็นั่งนิ่งเฉย ไม่ทำ ไม่หือ ไม่อือ จนบรรดาเฮีย ๆ ยังระอา เลยส่งไปอยู่โรงเรียนประจำเสียเลย
“อะไรที่มากไปคะ พูดเรื่องโสเภณีน่ะเหรอคะ ไม่เห็นจะมากไปหรือจะน้อยไปเลยนี่คะ โสเภณีก็เป็นอาชีพที่ดี เป็นอาชีพที่ช่วยทำให้ผู้ชายได้ผ่อนคลาย ถ้าไม่มีโสเภณีคงมีคดีฆ่าข่มขืนเกิดขึ้นมากมายบนโลกใบนี้ เพราะผู้ชายหื่นกามแบบพวกเฮีย ๆ ไม่มีที่ลง”
“เธอว่าใค
