“เฮียค่ะ มันจะหนักเกินไปหรือเปล่าคะ” มิรินเอ่ยขึ้นเพราะนึกเป็นห่วงน้องสาว
“ไม่มีอะไรหนักเกินไปหรอกค่ะพี่มิ พี่มิไม่ต้องเป็นห่วงรินหรอกค่ะ ถ้ารินต้องอดตายรินก็จะไม่ขอความช่วยเหลือจากใครเด็ดขาด” ดารินพูดอย่างถือดี ในเมื่อคนเราเกิดมาตายครั้งเดียว ถ้ามันต้องตายเพราะไม่มีจะกิน เลี้ยงตัวเองไม่ได้ ก็ให้มันตายไปเลย
“อวดดี” โยธินพูดอย่างไม่สบอารมณ์ หัทยาจึงรีบปรามสามีเอาไว้ เพราะนึกเห็นใจดารินอยู่ลึก ๆ
ดารินตามพายุเข้าไปในไร่แห่งใหม่ที่จะบุกเบิก มันค่อนข้างรกพอสมควร แต่เธอก็ไม่ได้แสดงความหวาดหวั่นอะไรให้เขาได้เห็น
“มีกระท่อมอยู่สองหลัง มันพังไปแล้ว เจ้าของคนเก่าไม่ได้ซ่อมเอาไว้ เลยขายให้ถูก ๆ เธอจะเอาหลังไหนก็เลือกเอา”
“จะหลังไหนก็เหมือนกัน หลังคารั่วเสียขนาดนั้น” ดารินบ่นอุบ
“เธอรู้ไหม กระท่อมมีเสา มีโครงหลังคาครบถ้วน ถือว่าเธอโชคดีมากนะ แค่ซ่อมรอยรั่วและกั้นฝาเอาเท่านั้น แต่ถ้าต้องสร้างให
